ÏN GESPREK MET DIRK STUURMAN.
r
Het is 17 februari 2017 en na een kort ritje op mijn fiets sta ik
voor een klein dwars geplaatst huisje aan de stationsweg, nr 48
in Heerhugowaard.
Hier moet het zijn, hier woont dus Dirk Stuurman 96 jaar oud
en nog "op zich zelf' zoals dat wel wordt gezegd. Ik vermoed
dat hij de oudste zelfstandig wonende inwoner van
Heerhugowaard is.
Het huisje wordt duidelijk onder handen genomen, het dak is
klaar, het metselwerk moet nog gevoegd worden, delen van het
houtwerk moeten nog vervangen en er zitten allemaal nieuwe
kozijnen in en dan de tuin, ja, eh die tuin! Zo af en toe wordt
er aan gewerkt door zoon Lou Stuurman.
Ik word, na het aanbellen, binnengenodigd door een oudere
man, wel fors van postuur en wat de eerste indruk en de
spraak aangaat een echte dorpsbewoner van Heerhugowaard.
Eenmaal binnen is het behaaglijk warm en blijkt er nog ie
mand aanwezig, zoon Lou Stuurman. Hij houdt een oogje in 't
zeil bij zijn vader als mantelzorgen
"Wat wil je eigenlijk allemaal weten" is de
eerste vraag die Dirk stelt, hij zit in een
grote stoel en houdt zijn hand als een toeter
om zijn oor. "Je moete wel hard prate hoor,
ik ben een beetje doof en m'n apparaatjes
(batterijen) benne op". Dan valt zoon Lou
in, "ja, je bent hier zomaar binnen komen
vallen maar waar gaat het eigenlijk om?"
Het begint een beetje ongeorganiseerd
maar ik leg uit dat het een vraaggesprek is
voor "de Overhaal" het jaarblad van de
Stichting Historisch Heerhugowaard.
De eerste vraag herhaalt zich, "wilt u de
oude namen van de straten, de winkels of
van mensen die er toen woonden weten"?
Allereerst wil ik het een en ander weten
van Dirk Stuurman zelf, waar komt uw fa
milie eigenlijk vandaan? "Ik ben geboren in
1920 in St.Maarten bij Schagen. Het huisje
staat er nog en wordt keurig netjes onder
houden".
In 1920 waren ze dit huis, het huisje waar
hij nu woont, aan het bouwen, de eigenaar
heette Cor Leegwater. Cor is oud gewor
den, over de honderd en woonde hiernaast
aan de Stationsstraat. Hij rookte de hele
dag van die grote sigaren. Hier meer aan de
overkant was er een die rookte nooit, hij
zei "dat is zo slecht, dan ga je tien jaar eer
der dood" Die man die grote sigaren rookte
die werd honderd, die man die aan de over
kant woonde en die nooit rookte die werd
effies vier,- vijf en zeventig. Maar ja, daar
komme je niet voor natuurlijk, je komt
voor dingen van het oude Heerhugowaard.
Weer komt die eerste vraag als thema bo
vendrijven, "wat wil je weten?" Ik vraag
Dirk, hoe was het hier in Heerhugowaard
zo rond de dertiger jaren? Deze weg, begint
Dirk wijzend op de Stationsweg, heette de
Basserweg, het aldereerst was het de
Broekerweg, want hij ging in de richting
van Broek op Langedijk. Zo heb ik het ge
hoord want zelf heb ik dat niet meege
maakt. Nu heet hij de Stationsweg en dat
zal wel zo blijven want hij loopt in de rich
ting van het station.
De Middenweg (eerst Middelweg), dat wa
ren allemaal straatstenen, er waren geen pa
den langs, geen fietspaden of wat dan ook.
Aan weerskanten van de weg was er een
sloot, bij elke boerderij of woonhuis een
bruggetje over die sloot, verteld Dirk.
Gerard H.J.Laan
Dirk Stuurman de 96 jaar oude
Heerhugowaarder!
Het huisje,
Stationsweg 48
