De wringer werd gebruikt om het wasgoed
er door te draaien. Herman gebruikte die om
zijn natte sokken er stiekem door te draaien,
als hij weer eens door het ijs gezakt was.
Voor de jeugd was het natuurlijk een presta
tie, als je als eerste over de tocht
sloot durfde na een paar nachten vriezen of
als je meedeed met "schossen" trap
pen met het risico van een nat pak.
De hooiberg
Naast het huis stond de hooiberg, die vak
kundig door Herman in elkaar was gezet.
Eerst legde hij takkenbossen op de grond,
dan om de beurt een laag stro, laag hooi,
laag stro, laag hooi. Het was heel precies
werk, want de afwatering moest goed zijn
en ook de vorm, zodat er geen kans was op
omwaaien.
Als na enige tijd al het hooi gebruikt was,
werden de takkenbossen goed gedroogd en
weer gebruikt voor de oven van Bakker
Beets.
De binnenhooiberg moest regelmatig wor
den gecontroleerd op de juiste tempe
ratuur i.v.m. mogelijke hooibroei. Dat deed
Leo Kamp, die hooisteker was en in de ver
zekeringen zat.
Het riet op het dak van de boerderij is ge
legd door het bekende Heerhugowaard-
se rietdekkersbedrijf van Bertus
Sprenkeling. Uit de mooi gesneden vorm
blijkt wel het vakmanschap van de rietdek
kers.
Herinneringen uit de oorlog
In de oorlogsjaren was het vooral in de
Hongerwinter '44/'45 in de boerderij een
drukte van belang. Veel hongerende men
sen op weg van Amsterdam e.o. die naar
de Wieringermeer trokken langs de
Middenweg door de polder op zoek naar
brood, aardappelen, enz. Veel evacués
bleven overnachten in de boerderij. In de
stal op het stro sliepen soms wel 12 men
sen, sommigen bleven wel een halfjaar.
Zijn vader had veel op met deze mensen,
de hulp was gratis. In de oorlog ston
den er maar zes koeien op stal, dus er was
wel wat ruimte over.
Op het land groeide het eten, wat door
zijn moeder werd klaargemaakt en de 13-
jarige Herman zag dat allemaal gebeuren.
Beschietingen
Meermalen waren er beschietingen van
de trein, maar die ene keer is Herman
goed bijgebleven, want zijn moeder zat in
de trein, in 1944.
Het vliegtuig vloog er eerst overheen als
een soort waarschuwing. De machinist en
de reizigers konden uitstappen en zich lo
pend in veiligheid brengen. Daarna be
gonnen de Duitsers de trein, die net was
vertrokken van Heerhugowaard naar
Alkmaar, te beschieten.
Toen in september 1944 de bommen op
Heerhugowaard vielen, zaten er 2 grote
kraters in het land achter de boerderij.
Een paard op het land sprong van schrik
over het hek en rende naar huis. De kra
ters liepen later vol water en de jeugd
ging er in zwemmen.
Het groene grasveld zag blauw van de
zeeklei, die als een fontein omhoog ges
poten was. Zijn vader lag op het land op
korte afstand ervan. De schuit met aard
appelen was tot verse "puree" gebombar
deerd.
In en om de Basserweg (nu Stationsweg)
was het ook raak. Er was zelfs een huis,
dat door de klap een stukje was opge
schoven. Het wegdek in de Middenweg,
ongeveer ter hoogte van meubelzaak
Glas, was één grote krater.
Na de beschietingen ging de jeugd de
hulzen zoeken. Herman heeft er thuis nog
De boerderij met daar
naast de hooiklamp,
een ronde stapel stevig
opgetast hooi
