Sprenkeling die tijdens de razzia van het
kerkkoor vluchtte en door de sacristie het
weiland van Willem Appelman wist te
bereiken, kon op die manier ontsnappen.
In de paramentenkamer boven de sacris
tie was een luik naar de gewelven van de
kerk om daar eventueel te kunnen schui
len.
In 't Kruis, op het land van Dirk van
Stralen, stond een bunker met afweerge
schut van de Duitsers, bewoond door mi
nimaal 4 Duitse soldaten die vaak op
zondag de Hoogmis bezochten, en ach
terin de kerk bleven staan. Ze durfden
blijkbaar niet in de kerkbanken te gaan
zitten maar werden zo toch min of meer
opgenomen in de parochie. Als misdie
naar kreeg je vaak bricfjesgeld van de
Duitse soldaten in het schaaltje. Mijn
broers en hun vrienden gingen 's avonds
wel eens pandoeren met de soldaten in de
bunker. De oorlogsjaren waren spannend,
maar voor ons niet zo slecht: genoeg te
eten, wel eenzijdig: aardappels, groenten,
bonen en erwten (alles zelf geteeld). Veel
vliegtuigen vlogen over, bommenwerpers
uit Engeland richting Duitsland; 's nachts
naar Duitsland en 's morgens vroeg weer
terug naar Engeland, dit gaf heel veel la
waai.
Tijdens een fietsenrazzia bij café Schut
moest iedereen die langs kwam fietsen,
zijn fiets neerzetten en lopend verder. De
inbeslagname werd gedaan door een
Duitser, hij raakte het café in, en per fiets
werden de fietsen voor 1 borrel terugge
kocht, zodat de Duitser slingerend rich
ting 't centrum ging. Cor Schut, slager
van de Meer en Jaap Does regelden de
terugkoop van de fietsen.
De Rustenburgerweg, toen nog Kruis
weg, stond aan beide kanten vol iepenbo
men. In de Hongerwinter 1944/45 was er
veel gebrek aan brandstof, dus de bomen
werden opgestookt. In de nacht werden
de bomen gekapt, overdag waren de tak
ken voor de jeugd. De laatste dikke boom
ging naar bakker Smit, maar die kwam
op de draden, en toen zat het hele Kruis
zonder stroom. Ook een overval op de
boerderij van boer Oudhuis, wonende aan
het einde van de Jan Glijnisweg (toen de
Hensbroekerweg) was indrukwekkend. De
overvallers schoten op de voordeur waar
dhr. Oudhuis achterstond en die daarbij in
zijn been werd geschoten en altijd mank is
gebleven. De overvallers vluchtten zonder
buit en zijn nooit opgepakt.
NSB'ers uit de regio gebruikten de kleuter
school aan de Rustenburgerweg om te oefe
nen met schieten. Eén van de NSB'ers
werd opgepakt na de oorlog en afgevoerd
naar het Oranje Hotel en is daar omgeko
men. Een zoon van deze NSB'er is omge
komen in Rusland en twee dochters werden
kaal geschoren na de oorlog, omdat zij met
de Duitsers heulden.
Sieme Onneweer was de onderhoudsman
van Willem Offeringa bij de kerk en pasto
rie en vaste koffiedrinker bij pastoor
Verhoofstad en juffrouw Corrie van Dartel.
Pastoor Verhoofstad hield konijnen, voed
sters en rammen strikt gescheiden per hok.
Tot de kerst kregen ze het beste van het
beste te eten, want met Kerstmis gingen ze
in de pan. Een keer onder koffietijd sprong
de pastoor van zijn stoel, hij keek naar het
konijnenhok en zag twee konijnen in een
hok. 'Dat heb jij geflikt', zei de pastoor te
gen Onneweer. Onneweer zat erbij en ont
kende niet. 'Ik zag ze zo noselijk kijken en
ik wou de natuur zijn gang laten gaan'. Ja,
Sieme Onneweer was een man van verha
len en belevenissen.
De enige gesneuvelde militair uit 't Kruis
Van mevr. Ria Sijs-Zonneveld komt het
volgende verhaal;
Antoon Sijs woonde aan de Kruisweg, nu
Rustenburgerweg, zijn ouders waren Arie
Sijs en Afra Koppes. Net voor de oorlog
Pastoor P.M. Verhoof-
stad werd in 1940 be
noemd tot pastoor van
de H. Familie parochie
in Heerhagowaard-
't Kruis
