26. de val van deze adellijke familie onvermij delijk maakte. Gerrit had als jonge edel man gestudeerd aan de universiteit van Orléans in Frankrijk en daar tijdens zijn studententijd kennisgemaakt met de doch ter van een herbergier. Nog jong en zich weinig bekommerend om serieuze zaken zoals verantwoordelijkheid en zijn adellij ke afkomst had hij haar in een onbewaakt moment tot zijn vrouw genomen en na een halve nacht bij haar geslapen te hebben, was hij tot de conclusie gekomen dat hij te overhaast had gehandeld. Gerrit keerde te rug naar Nederland, maar zijn vrouw Catharina de Chasseur liet het daar niet bij. Zij reisde haar adellijke jonker achterna en daagde haar echtgenoot voor verschillende rechtbanken om hem te dwingen haar als zijn getrouwde vrouw te erkennen en te onderhouden, zoals het een edelman bet aamt. Na twee jaar proces voeren, werd De Chasseur in 1509, tot grote ontsteltenis van de moeder van Gerrit, Alijd van Kijfhoek, door het Hof van Holland in het gelijk ge steld. De familie van Gerrit bleef grote be zwaren houden tegen dit huwelijk. Gerrit was beneden zijn stand getrouwd en het zou een schande zijn als de herbergiers dochter van het familiekapitaal zou profite ren. Gerrit en Catharina hadden een zoon Nicolaas en voorkomen moest worden dat hij de erfgenaam zou worden. Catharina en Gerrit leefden gescheiden van tafel en bed, ieder in een villa in Den Haag. Om te voorkomen dat zijn zoon Nicolaas erfge naam zou worden, verplichtte Gerrit hem om geestelijke te worden. In die functie viel hij vanzelfsprekend buiten de erfenis. Doodvonnis Weinig is bekend over de dagelijkse bezig heden van Catharina. In de Nieuwstraat voerde zij een uitgebreide huishouding. Zij had onder andere een kapelaan in dienst en twee kameniers. Toen er valse munten in omloop kwamen, werd al gauw de naam van De Chasseur genoemd. In de nacht van 11 februari 1541 werd het hele huishouden van Catharina onder bewaking gesteld. Naar verluid deed De Chasseur nog een vergeefse poging om te vluchten, maar zij werd nog dezelfde dag naar de Voorpoort in Den Haag gebracht. Er volgde een op zienbarend proces die de naam van Van Assendelft geen goed zou doen. Het vonnis was niet mild. Catharina werd wegens valsmunterij veroordeeld tot de brandsta pel. Maar om de eer van het Huis van Assendelft te redden, verleende landvoog des Maria van Hongarije in zoverre gratie aan Catharina de Chasseur dat de executie niet in het openbaar hoefde plaats te vin den. Het mocht in alle stilte en daar past geen brandstapel bij. In de nacht van 11 op 12 april werd het vonnis voltrokken. Zij werd ter dood gebracht 'metten watere', dat wil zeggen met een trechter water in de keel gieten, net zo lang tot het leven is ge weken. Door verdrinking dus. Een andere versie van het verhaal vertelt dat zij in een zak gebonden in het water werd gegooid. Dezelfde dag werd eveneens het doodvon nis voltrokken van de kapelaan van Catharina door onthoofding. Volgens de le gende spookt Catharina de Chasseur nog steeds in Gerrits huis aan het Westeinde, dat nog bestaat onder de naam 'Spaanse Hof. De carrière van Gerrit van Assendelft heeft nauwelijks onder deze affaire geleden. Toen hij inl558 overleed, trok zijn zoon Nicolaas echter zijn priestergewaad uit en eiste via een proces zijn erfdeel op. De fa milie legde zich hier niet bij neer. Zij zag Nicolaas niet anders dan als een bastaard. De rechtszaken en twisten over het familie bezit duurden tot het midden van de zeven tiende eeuw. De familie Van Assendelft zou geen belangrijke functies meer bekle den en in de mannelijke lijn uitsterven. De rol van het geslacht Van Assendelft in de bestuurlijke elite van het graafschap was ten einde. Met Hugo van Assendelft was de heerlijkheid Veenhuizen via zijn zuster al in handen gekomen van een andere fa milie en toen in 1617 de laatste Gerrit van Assendelft kinderloos overleed, verdween ook de heerlijkheid Assendelft en het kas teel Assumburg uit de eens zo roemruchte familie Van Assendelft15. Bastaarden Het tragische leven van Catharina de

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

De Overhaal: historisch magazine Heerhugowaard | 2014 | | pagina 28