OUD-WETHOUDER WIM VAN STRALEN
"Wat heb ik toch veel meegemaakt!"
Op een zomerse namiddag word ik hartelijk ontvangen
bij de familie Van Stralen-Rood aan de Vosmaerlaan.
Ik neem plaats aan het verlengstuk van de uitschuiftafel
en binnen vijf minuten staat er een heerlijk kopje koffie,
met iets lekkers erbij, voor mij op het pluchen tafel
kleed. De kamer is rijkelijk voorzien van ingelijste foto's
van de kinderen en de kleinkinderen (onder wie twee
Braziliaantjes).
Ik ben op bezoek bij de hoogbejaarde Wim (Wilhelmus
Theodorus) van Stralen en ga in gesprek met hem, om
dat hij in de loop van bijna 100 jaar het dorp niet alleen
heeft zien groeien van 5.300 naar 53.000 inwoners, maar
ook omdat hij persoonlijk een niet onbelangrijk aandeel
heeft geleverd aan de bloei en ontwikkeling van
Heerhugowaard.
Hij vertelt graag over zijn jeugdjaren. Hij
is geboren op 23 april 1922 te Heerhu
gowaard als zesde kind van Jan van
Stralen en Betje Blokdijk.
Zijn wieg (of liever zijn krib in de bed
stee) stond aan de Voddenweg (nu
Molenweg). Na enkele jaren verhuisde
het gezin naar de Middelweg (nu Midden
weg), niet ver van de spoorhalte en de
toenmalige zuivelfabriek "Excelsior",
waar vader een gemengd bedrijf had.
Als kleine jongen moest Wim op het be
drijf meewerken. Dat was in die tijd heel
gewoon in de gezinnen. Als 10-jarige
ging hij met zijn vader naar de veemarkt
en moest hij de koeien opdrijven langs de
Middenweg richting Alkmaar. Rond 1930
hoefde je daar geen auto's te verwachten,
dus het vee had ruim baan.
Op de markt ging het van handjeklap en
als vader afrekende in het café, hield Wim
de overige beesten in 't oog. Na de ver
koop ging het weer lopend huiswaarts!
Het is in die tijd wel eens gebeurd, dat een
loslopende koe in het openbaar werd ver
kocht, omdat de eigenaar niet te vinden
was.
Op de lagere school, de school van "Het
Goddelijk Kind" (nu Pater Jan Smit-
school) aan de Hondenweg (nu Van
Veenweg) was hij een goede maar ook on
deugende leerling. Als hij moest nablijven,
verdween hij door een open raam onge
zien naar huis. Strafregels schrijven hoef
de niet van zijn vader, omdat de meester
geen schrijfpapier had meegegeven!
In de klas werd met de kroontj espen ge
schreven, terwijl de jeugd van nu een
fraaie Stabilo-pen gebruikt zonder geklie-
der met het inktlapje. Schoolblijven is nu
uit den boze, want veel kinderen worden
tegenwoordig met de auto opgewacht om
naar de zwem- of balletles te gaan, naar
paardrijden of judo.
Annie Tamis-Laan
Openbare verkoop van
een gevonden koe
