.r.
29.
en over het bedrijf dat in de kolonie Holambra
meteen aan Gert en Piet werd toegewezen. Er
was een overkoepelende Coöperatie, die meteen
een paar simpele huizen beschikbaar stelde. De
beide De Witten konden ook meteen beginnen
met het bouwen van hun ei
gen huizen.
Holambra
Met dit Holambra-bestuur
konden ze hun visie met het
teeltplan maken en naar ei
gen draagkracht ontwikke
len. Na aankomst van hun
spullen en een jeep met een
kleine tractor konden ze zich
verder ontplooien; er werden
paarden aangekocht voor vi
sites en schoolgaande kinde
ren, en muilezels voor dage
lijks zwaar landwerk. De
plaatselijke bevolking met
hun goedaardig karakter aanvaardde de
Hollanders waardoor het voor de Nederlanders
gemakkelijker werd om zich thuis te gaan voe
len, en er ook zaken gedaan konden worden.
Piet en Gert kwamen aan in een kolonie die tien
jaar daarvoor op de rand van faillissement had
gestaan, maar die op het moment van arriveren
toch een steeds gezondere economische basis
had gekregen. Het land zelf gaf prioriteiten aan
de landbouwsector met gesubsidieerde leningen
voor machines, kunstmest, stallen, kippenschu-
ren en heel veel andere zaken die met landbouw
gelieerd waren. In die beginjaren ging alles nog
behoorlijk primitief, maar er werd toch wat ver
diend. De brieven naar De Noord werden steeds
positiever.
Door die verhalen werden ook broer Cees Kager
(met zijn vrouw Marie Zuurbier) en zus Lies de
Wit (met haar man Jan Bakker) geïnteresseerd,
ze begonnen inlichtingen in te winnen of er voor
hen misschien ook land beschikbaar zou zijn.
Verdere emigraties
Er werd thuis bij de familie De Wit daarna bijna
nergens anders meer over gesproken, vooral op
verjaardagen.
Vader Klaas is al in 1957 naar Holambra op be
zoek gegaan met de boot om te zien dat het zijn
zonen en hun families alleszins was meegevallen
- en hij bleef er ook gelijk maar een maand of 5.
In de tijd dat hij er was heeft hij stukken onont
gonnen land gezocht voor Cees Kager en Lies de
Wit en hun partners. Die twee gezinnen gingen
rond de jaarwisseling 1957-1958 ook op weg
naar Holambra.
Ook deze nieuwelingen
kwamen eerst in te wonen
bij de familie, alvorens een
eigen huis te gaan bouwen.
Bij die start was het een
groot voordeel om in kolo-
nievorm te kunnen beginnen,
omdat er veel soortgenoten
al woonden, en de mensen
zich zeker in het begin in het
vertrouwde Hollands konden
uiten. De emigranten naar
Brazilië werden ontvangen
door Hollandse mensen en
een katholieke gemeenschap
waar gezinnen bij elkaar
konden blijven, en de kinderen naar een ver
trouwde school konden gaan.
Toneelstuk
Voorjaar 1958 was er in Heerhugowaard-Zuid
een toneelstuk over emigratie naar Canada, waar
in veel lof werd gezwaaid over het wonen in het
nieuwe land. Jaap de Wit was daar met zijn
vrouw naar toe gegaan, en ze werden daardoor
toch ook weer enthousiast over een eventuele
emigratie. Maar wel besloten ze dat het Braziel
moest worden, en niets anders. Dezelfde avond
schreef hij een brief naar Gert, om te kijken of
het ook iets voor hen zou kunnen zijn. Gert
schreef al heel snel terug: er bleek in de buurt
een goed bedrijf van 50 ha beschikbaar te zijn.
Jaap en Trien hebben door dat positieve ant
woord eigenlijk direct besloten om de sprong te
wagen: ze lieten het Braziliaanse bedrijf op hun
naam schrijven. Een halfjaar later zouden ze
emigreren. In dat halfjaar moesten alle spullen,
tulpen en irissen, aardappelen, pootgoed, kool,
bloemzaad, sjalotten, verkocht worden, net als de
trekker, het wagentje, het bedrijf, de grond, alles.
Maar dat had dan wel als voordeel dat daardoor
geld beschikbaar kwam om een nieuwe trekker
van 50 Pk aan te schaffen en mee te nemen, net
als de vierplaat sorteermachine.
Ze vertrokken op 30 november 1958 met 10 van
de 11 kinderen, alleen zoon Henk bleef in het se-
-w"m,
W
L-l-
»"i Hol a it bra
Tropic ol Capricorn
