27.
Nadat zij op 24 november 1949 getrouwd zijn,
hadden zij ook moeite om een woning te vinden.
Ze hebben eerst 3 maanden bij moeder Kager in
gewoond, waarna ze het huis van Piet Overtoom
wilden gaan betrekken. Alleen, dat mocht niet
van de overheid; ook dat huis kon alleen door
een gezin betrokken worden. Weer kwam de op
lossing in een verhuizing van familieleden: va
der Klaas met zijn nieuwe vrouw Ina Jansen
trokken in het huis van Overtoom, omdat ook
Vok nog thuis woonde. Piet en Truus betrokken
vervolgens het ouderlijk huis, wat ook goed uit
kwam omdat hij volop in het bedrijf werkte, zo
pal aan huis.
Zo zijn vier broers De Wit getrouwd met 2 meis
jes uit het eerste huwelijk van Hendrik Kager,
zijnde Trien en Stien, en 2 meisjes uit het tweede
huwelijk, zijnde Truus en Gré.
Zus To de Wit was op dezelfde dag als broer
Gert getrouwd, met Jaap van Langen. Verder
was Jan al veel eerder op 12 mei 1942 met Bets
Duin getrouwd, en is de jongste van allemaal,
Vok, op 25 september 1954 met Afra Plak in het
huwelijk getreden.
Doordat ze met zoveel broers op het bedrijf
werkten, groeide het bedrijf ook steeds verder.
Ze huurden inmiddels grond op Texel, van fami
lie van de Kagers, grond op verschillende plaat
sen in Heerhugowaard, en in Burgerbrug, maar
dat kostte met elkaar veel te veel reistijd. Dus
toen er een stuk akkerland in het
Vrouwenverdriet in 't Noord vrij kwam, van 9
ha, werd dat aangekocht - ook al was het niet
zulk geweldig land en was er veel werk nodig
om het geschikt te maken. In totaal bezat het fa
miliebedrijf toen 30 ha.
Emigreren als alternatief
Tegen 1950 kwam het onderwerp emigratie naar
voren in dagbladen, op radio en televisie. En
omdat Klaas de Wit op allerlei gebied een voor
loper was (er kwam al heel gauw een televisie
toestel thuis) werd er ook bij de Witten over ge
sproken. De emigratie in Nederland heeft zich zo
kort na de oorlog snel als een golf uitgemeten.
Nederland was toen nog niet het industrieland
wat het later zou worden, de totale bevolking
groeide ondanks de moeilijke jaren relatief snel,
mede doordat er zoveel grote katholieke gezin
nen waren. Er was niet genoeg landbouwgrond
om alle tuinbouwkinderen land ter beschikking
te stellen. Er was ook niet genoeg werkgelegen
heid, zeker niet voor jonggehuwden: de werk
loosheid nam toe. Canada, Australië en Nieuw-
Zeeland namen emigranten op, USA wilden
techneuten en mensen met scholing.
Landbouwbladen namen artikelen op met plaat
singsmogelijkheden voor boeren. Brazilië was
ook een mogelijkheid, alhoewel afwijkend in
zijn eisen aan emigranten: het overwegend
Rooms-Katholieke land wilde alleen katholieke
emigranten, én ze moesten zich in kolonievorm
gaan vestigen. Bovendien waren het vooral boe
ren en landbouwers die het meest welkom wa
ren.
Jaap de Wit ging in 1947 deelnemen aan een
cursus "Boerenleergang", in Alkmaar. Tussen al
le cursisten werd het idee van emigratie uitput
tend besproken. Er werd op de Drakenburg
Hogeschool in Hilversum zelfs een dag georga
niseerd om de mogelijkheden van emigratie naar
Brazilië nader te bespreken en te onderzoeken.
Een aantal mannen uit de buurt is daar heen ge
gaan, waaronder Jaap. Het doel was weliswaar
om een grote groep Nederlanders met kennis van
landbouw én met ervaring aan te trekken, maar
het idee bestond toen nog wel dat Brazilië een
achtergesteld land was, met zo'n 2000
Nederlandse priesters en zusters. De organisatie
Vier keer De Wit-Kager (1956)
Mannen vim: Piet, Jaap, Joop en Gert de Wit
Vrouwen vlnr Trien, Trims, Gré en Stien Kager
