WIE GOED DOET!
17.
Siem de Haan
Het zei braaf veertig jaar terug weze dat
de postbodes van het kantoor in De
Waard, de kaarte en brieve an 't sorteren
ware, die ze bai het lege van de busse op-
haald hadde. Nou was er altemet welders
een brief bai met een adres weer ze nou zo
indirect gien reid mee wiste, maar in de
regel kwam die, eer 't spul een end had,
wel op de plaas van bestemming an.
Maar met de brief die Arie Zut er deuze
keer in 't Kruis uitvist had, zagge ze d'r
toch wel een beer in, want op de witte en
velop die er puur krukkelig en grimmelig
uitzag, stond met hanepötige letters, dut
adres;
AN ONZE LIEVE HEER, INDE HEMEL
Postcodes ware d'r in die toid nag niet en
het veerdere adres werd ok niet meer an-
duid. Er stond enkeld, met dezelfde letters
an de achterkant skreven:
ofzender Japie Stoop,
't Kruis, Heerhugewaard.
Nou moete, volgens de regels van de post,
poststukke die onvolledig adresseerd bin-
ne,dicht en wel nei de ofzender terug-
stuurd worre. Maar omdat de manne dut
adres allegaar konne, maakte ze de brief
toch stiekem open. Het verhaal kwam er
op neer dat Japie, die een jaar of
tien/twaalf was, ankommende zundag met
moederdag heur graag een kadootje geve
wou,maar dat z'n spaarpot leeg was en dat
ie vedder ok niet an geld komme kon. En
of Ons Lieve Heer hem nou meskien an
voiftien guide helpe kon. Z'n vader was
dood, skreef ie en as hai er nou niet voor
zurgde, den zou ze met moederdag hêle-
gaar niks kroige. Hai had op skoöl leerd,
dat as je voor een aar wat vroege, dus niet
voor je oigen, dat Ons Lieve Heer je den
meist altoid verhoorde.
Nou, deer stonde de manne, Ze wiste alle
gaar precies hoe het zat. Alie van Gert
Stoop weunde hêlegaar achter in de Jan
Gloinisweg. Ze was alweer anderhalfjaar
weduwvrouw, D'r man was bai een onge
luk met de trekker te water raakt en ver
dronken en zai was met zes kloine joös
achterbleven. Ze was een gnap woif van
nag maar kwalijk veertig en ze had, neidat
ze Gert verloren had, het hoofd er pittig
voor weten te houwen omdat ze gelukkig
een opgeruimd karakter had.
Maar met d'r weduwepensioentje most ze
d'r vezelf heêl dun deur.De poste mochte
d'r allegaar graag, want azze ze winterdag,
met slecht weer, hêlegaar op 't fietsie nei 't
Kruis moste en den ok nag een pad in,
beurde het veul dat Alie ze voor een lek
ker warm bakkie effies binnen riep.
Met manvolk in huis kreeg ze nag weer-
ders are praat en zoveul wil had ze op slot
ok niet. "Weet je wat" zee Arie Zut, de
ouwste post :"leite we murgen, as de are
manne d'r ok binne, effies met de pet
rondgaan. Sachs hale we tien twaalf gul
den voor d'r op en den heb zai met moe
derdag tóch d'r kadootje"
Zö beurde het en toen ze het geld ophaald
hadde, kwamme ze net zo'n beetje op tien
gulden uit, en dat was ok nag geniesen zo
gek. Het briefie van tien werd, téügen de
voorskrifte, in de envelop dein, d'r werd
een postzegel opplakt en een dag later bai
de Stoopies in de brievebus douwd Dat
nou was het ofwachte totdat ien van de
manne weerders om een koppie
vroegen worre zou. Want om bai de kant
om d'r bai luikhore, zou vezelf teveul
in de gate lope.
Maar drie dage later kwam d'r op een are
menier al een reactie. Bai de binnenkom-
mende post was wéér een brief voor Onze
Lieve Heer, die dus oigelijk de ruimte in
moete zou.
Toen Arie hem openmaakte lazze de man
ne, over z'n skouwer heen dut bericht
Beste Lieve Heer
Heêl hartelijk bedankt voor het geld dat ik van
u ontvange mocht. Ik heb voor moe een mooi
kombakkie en een puddingvorm kocht.
Moe was verlegen bloid, maar ze wou juist
wete hoe of ik an dat geld kommen was. Toen
ik het vertelde, zee ze dat ik den maar gauw
een bedankbriefie skroive most, wat ik nou den
doen.
Enkeld, Lieve Heerik had om voiftien gulden
vroegen en in de envelop zat enkeld maar een
briefie van tien.
Maar die leste voif guide, zelle die lui van de
post er wel uit stolen hewwe.
De groete van Japie Stoop
