16.
gingen deze woningen naar Ursem. Tussen
de verdwenen strijkmolen H en de hier ge
noemde woningen heeft nog een huis ge
staan. Het was een doorgangshuisje. Jan
Zwakman (1844-1889) woonde er van
1871 tot 1891 en na hem Jacob Scheringa
(1870-). Die emigreerde in 1893 naar
Noord-Amerika. Zijn opvolger was Pieter
Otjes (1865-1896). Ze waren daar alle drie
boer en bewerkten een klein stukje grond
aan de Huigendijk. In de andere dubbel
bewoonde woningen zat onder andere
Aldert Pool (1819). Hij was hoefsmid.
Zijn opvolger was Jacob Peetoom, even
eens smid. Ernaast zat Jan Smit (1792-)
als bestelhuishouder (besteller van een ex
peditiebedrijf). Zijn opvolger werd Jan de
Goede. Hij was slager, zodat we in dit
voormalige buurtje van Heerhugowaard
ook een slager zien. Hij was daar niet de
enige middenstander. Naast hem zat win
kelier Hendrik Gerdes (1815-) en na hem
Pieter Fok, manufacturier. Een heel op
merkelijk buurtje, daar aan de Huigendijk.
Wie weet dat nog? Molenaars, timmerlie
den, een smid, een slager en een manufac
turier bij elkaar. De huizen staan er nog,
Huigendijk 2, 4, 6 en 8. Aan de overkant,
niet tot Heerhugowaard behorend, zien we
op Huigendijk 3 het café-restaurant De
Gouden Karper, het bekendste café in
Rustenburg. In 1933 ging door de kanali
satie de bebouwing aan de zuidzijde van
Rustenburg, gelegen in de Schermer, tegen
de vlakte. Daar stond toen de herberg De
Rustende Man. Eigenaar Jan Kok begon in
1934 een nieuw café aan de overkant. Dat
café heet nu De Gouden Karper. Na de fa
milie Kok werd de zaak beheerd door de
familie De Geus-Lerch. De Gouden
Karper had een paar hotelkamers die in
hoofdzaak verhuurd werden aan kostgan
gers. In 1980 werd de zaak verkocht.
Exploitanten kwamen en gingen tot na een
binnenbrand de zaak werd verkocht aan de
huidige eigenaar Miranda en Cees van de
Bemt. Er volgde een grondige renovatie en
de bouw van tien nieuwe hotelkamers.
Met het buurtje rond de molens liep het
anders af. Met de komst van het gemaal
aan de Huigendijk (het huidige poldermu
seum) in 1877 werden de molens in
Heerhugowaard overbodig. De molens aan
de Molenkaai werden gesloopt en het slo-
tensysteem gedempt. De strijkmolens aan
de Huigendijk bij Rustenburg bleven in
dienst tot 1941Ter bevordering van de
scheepvaart in West-Friesland werd een
kanalenplan opgesteld. Dit hield in dat de
knelpunten in de vaarverbindingen moes
ten worden opgeheven. Zo'n knelpunt
vormden de vier strijkmolens. Je kon niet
doorvaren van de ringvaart van
Heerhugowaard naar die van de Schermer.
Je moest dan de sluis van Rustenburg pas
seren. In 1941 werd een deel van het mo-
lenerf weggegraven om een rechte door
gang te maken van de Heerhugowaardse
ringvaart naar die van de Schermer. De
strijkmolen H werd daarvoor gesloopt en
ook het boerenhuisje dat er ten oosten van
stond. Het pand aan de Schermerzijde (te
genover die van Rustenburg), de herberg
De Rustende Man, werd eveneens ge
sloopt. De afslag vanaf de Huigendijk naar
Rustenburg en de Schermer veranderde in
grijpend. De strijkmolens verloren hun
functie en werden buiten bedrijf gesteld.
De kaden en molenkolken vervielen en
werden voor zover nodig gedempt of ver
graven. In 1934 was het beheer en onder
houd van de strijkmolens al overgedragen
aan de provincie Noord-Holland. In 2000
kocht de Stichting Schermer Molens de
voormalige Waardse strijkmolens van de
provincie en sinds vorig jaar draaien ze na
een grondige renovatie allemaal weer zo
als vanouds. Maar het eertijds zo markante
molenaarsbuurtje leeft voor Heerhugo
waard nauwelijks nog in de herinnering.
Bronnen:
J.J. Schils/ra, (181). De Heerhugowaard.
H.E. Komen, (2009). Stolpboerderijen in
Heerhuguwaard, deel II.
RAA, oude bevolk, register Heerhugowaard.
B.W. Colenbrander, (1981). Molens in Noord-
Holkmd.
Mw. P. van Leijen, Goes, gevens familie Pauw,
Hittema en Van Leijen.
Noord-Hollands Dagblad, artikelen, mei 2005, dec.
2011.
Foto's: Henk Komen en Cees Modder.
