Het moeilijkste vond ze, als
een gezin werd getroffen door
de dood van een baby wat voor
de voor de betrokkenen natuur
lijk een groot verdriet was.
Ook was het zwaar als ze ge
roepen werd om mensen af te
leggen die door een ongeluk
om het leven waren gekomen,
b.v. door verdrinking of in het
verkeer. Dat heeft wel grote in
druk achtergelaten.
In haar werkjaren van 1963 tot 1983 is er
veel veranderd in de wijkverpleegkunde.
Er kwamen de laatste jaren ook stagiaires
die door haar werden ingeleid en begeleid
in het vak. Dat was in het kader van de
Maatschappelijke Gezondheids Zorg
(MGZ). Vanuit de Sociale Academie in
Amsterdam kwamen meisjes naar
Heerhugowaard om hier het vak te leren
van ervaren vrouwen. Daarna volgde de
evaluatie en het eindoordeel.
Zo'n stageperiode in 1977 b.v. duurde 5
maanden en de leerling ging dan mee op
huisbezoek in de Heerhugowaardse gezin
nen. Als verpleegkundige kom je binnen
in de privésfeer van andere mensen. Dat
moet heel voorzichtig gebeuren. Als je
bedenkt dat in die tijd soms één handdoek
en één tandenborstel voor het hele gezin
werd gebruikt moest je tactisch zijn en
aanvoelen hoe je zo'n gezin op de juiste
manier gezondheidsadviezen kon geven.
Bij Corrie stond voorop datje als vertrou
wenspersoon naast mensen kan staan en
ze kan stimuleren bij ziekte, als het moei
lijk gaat. Je moetje verplaatsen in de
mens die tegenover je zit. Een goede rela
tie met de mensen die je nodig hebben is
erg belangrijk.
Zuster Bakker vond de samenwerking
met de huisartsen ook van groot belang.
tatiebureau. Daar was het vaak een drukte
van belang. De moeders kwamen lopend
met de kinderwagen en niet zoals nu met
de buggy uit de auto. Sommige moeders
moesten een grote afstand afleggen voor
zo'n bezoek, want niet iedereen had een
auto thuis.
De kinderen werden gewogen, ingeënt,
en er werd advies gegeven op het gebied
van verzorging en voeding. Met een af
spraak voor het volgende bezoek gingen
de moeders weer naar huis, waar de wijk
zuster ook langs kwam als er problemen
waren. Vooral kraamvrouwen konden re
kenen op hulp. Soms lagen vrouwen wel
8 dagen in bed en hadden hulp van een
kraamverzorgster. De wijkverpleeg
kundige kwam voor controle bij de moe
der om te zien of ze het wel redde met de
baby en gaf haar vaak het laatste zetje en
schouderklopje als de jonge moeder het
wat moeilijk had met de nieuwe situatie.
Om weer aan te sterken werd nogal eens
door buren een biefstukje bezorgd. Dat
was dan voor de moeder bestemd maar
werd vaak verdeeld in het gezin!
Standje
Zuster Bakker vond het fijn werk op het
zuigelingen- en kleuterbureau. Maar één
keer heeft ze zich heel boos gemaakt. Er
kwam een moeder op de fiets naar het
bureau. Ze had haar baby ver
voerd in een boodschappentas
aan het stuur! Dat is levensge
vaarlijk en het bezorgde haar
dus een stevige reprimande en
ze moest beloven dit nooit
meer te doen!
Op deze foto uit 1968
zien we het Medisch
Centrum Kruisver. Wit
Gele Kruis aan de
Middenweg 179 - 181
In het linker gedeelte
was het medisch cen
trum gevestigd en
rechts de woning van
de zuster
