De hongerwinter van 1944, jij was toen
5 jaar. Hoe zijn je herinneringen daar
aan?
Armoede was er direct niet bij ons. Mijn
ouders hadden altijd wel genoeg te eten.
Soms zie ik kinderen die met een kinder
wagen of wandelwagen als vervoermiddel
kranten huis aan huis bezorgen. Dan zie ik
het beeld voor me van bakfietsen en hand
karren die vanaf de Molenweg toen
Voddenweg) tot ons café stonden.
Ik zie mijn moeder nog elke dag een enor
me grote ketel met bruine bonensoep be
reiden. Een diep bord kostte een kwartje.
Vele cafébezoekers smulden en smulden.
Er waren er die wel drie borden naar bin
nen werkten. Ook mochten ze vaak te gast
blijven. Dat was het mooiste watje deze
vermoeide en hongerige mensen kon aan
bieden. De trekkende gasten waren zeer
dankbaar. De mond tot mond reclame
deed het toen al goed. Veel van deze men
sen kwamen op de heen en terugweg,
langs ons café als ze naar de kop van
Noord Holland, vooral de Wieringermeer
trokken. Ze gingen écht de boer op. Ze
wilden graag aardappels, boter, kaas en
tarwe bij tuinders en boeren kopen. De
mensen die voor deze etensreis gekozen
hadden, noemden deze route: Op naar de
Noord De kop van Noord Holland en de
Wieringermeer)
Op welke manier worden je herinnerin
gen gevoed. Je was nog erg klein om dit
allemaal nog precies te weten?
Mijn herinneringen komen uit de beelden
die worden opgeroepen, soms ook door
geluiden. Ook worden de herinneringen
gevoed door verhalen van mijn ouders en
van mensen om me heen.
Eén van de bezoekers aan ons café was
een zeer bekende vogelkenner, J.P. Strij-
bos en hij schreef na de oorlog het boek
,"De Noord-vaarders" waarin ook het
soepverhaal beschreven is
Daar de naam van mijn vader en van het
café en van de soep in het boek vermeld
werden gingen mijn ouders naar de boe
kenwinkel om dit historische boek te be
machtigen. Dat boek heb ik natuurlijk ook
gelezen.
Wat heeft grote indruk op je gemaakt
in die periode?
Als ik 's avonds in bed lig en nadenk over
de nachten van de tweede wereldoorlog
dan hoor ik nog het geronk van de
Engelse R.A.F. vliegtuigen die naar
Duitsland vlogen om daar grote steden te
bombarderen. Vooral het Ruhrgebied was
een gebied dat vaak een doelwit was voor
de Engelse bemanningen van deze oor
logsvliegtuigen.
Wist je wat die vliegtuigen gingen
doen?
Wat er precies gebeurde wist ik niet en
wat er precies aan de hand was ook niet.
Echt bang ben ik ook niet geweest. Wel
weet ik dat ik een keer met mijn ouders
onder de vloer heb gezeten.
Als ik als jongetje 's morgens uit mijn
bed kwam en naar buiten ging, lagen er
elke dag lange slierten zilverpapier op de
grond. Zes centimeter breed in diverse
lengtes. Wat er met dat zilverpapier ge
beurde wist ik niet, misschien is het via
de juffrouw en de meester van school (het
Goddelijk Kind) naar de missieposten in
Afrika verzonden.
Wat was de reden van dat zilverpapier?
Het werpen van zilverpapier was bedoeld
om het Duitse radarsysteem te verstoren.
Op 12 oktober 1944
werd als represaille
voor de aanslag op de
spoorbrug de boerderij
van C. Gootjes in
Butterhuizen verbrand
