'Verpachting.
v ei;t: an .slui j
Verklop Eenden.
tiras- en Rietgewas,
DIJKGRAAF en HEEMRADEN
van den polder HEERHUGO-
WAARD geven hiermede kennis
aan belanghebbende!., aai de
verpachting van het
langs den ringdijk en w egen van
den polder, zal plaats hebben op
DINSDAG 36 DECEMBER 1930,
des voormiddags 11 uur ir hot
café van den lieer C. i'OiUE-
GIJS tc Hoorhujrnw r.ari.l-Noord.
Ongeveer 12 uur verknop der
partij kroos, gelegen achter het
siüoingi'ivinal.
Dijkgraaf en Heemraden
voornoemd
Dijkgraaf.
II HOOGLAND. Sm foffti is.
Op MAANDAG 17 AUGUSTUS
a.s. zal in het openbaar dea n.m.
3 uur (n.t.) aan het stoomgemaal van
den polder Heerhugowaard worden
verkocht EEN PARTIJ EENDEN,
wélke" zijn opgevangen in de wate
ren van genoemden polder. De ver
koop geschiedt tegen contant geld.
H Hugowaard, 13 Aug. 1931.
WIE BE VAN SLOOTEN,
Dijkgraaf,
H. HOOGLAND, Secretaris.
ling, onderhield 's
winters de wegen bij
gladheid, enz. Ik her
inner me nog goed,
hoe Klaas, de straten
maker, de lange
Middelweg van 11
km, steentje voor
steentje enige keren in
zijn leven omgekeerd
heeft. De polder was
zuinig en stenen kon
den omgekeerd nog
best enige jaren mee!
Klaas was groot en
sterk, had knielappen,
dat was voor ons inte
ressant en hij bromde
vaak als we in de weg
stonden. Wat stond hij
moeizaam op, stijf van
de reuma door het
weer en windwerk, als
hij door mijn moeder
voor de koffie geroe
pen werd! Waar de polder stenenhopen
had, waren onze speelplaatsen. We kon
den er huizen en torens bouwen tot een
poldermedewerker ons wegjoeg!
Gelukkig waren de sloten niet zo diep.
Een platboom schuit voor kool had, zelfs
beladen, niet veel diepgang nodig.
Iedereen raakte wel eens 'te water', voor
al als je je hoepel
door een verkeerde
aanzet in de sloot
gemanoeuvreerd
had. Met een hark
uit vaders "bijkeu
ken", moest er ge
vist worden. Een
stap verkeerd vanaf
de steile oever en
je lag in het water.
Natuurlijk liet je je
liever door de wind
drogen dan datje
je ijlings huis
waarts spoedde.
Maar aan de afdruk
van je kousen, ont
dekte moeder, dat het niet helemaal goed
gegaan was.
Het nadeel van het gevaar voor verdrin
ken had ook een voordeel: we leerden
snel zwemmen, dat net als het schaatsen
werd aangespoord door onze ouders. Niet
in een zwembad met een heuse badmees
ter, maar gewoon op woensdagmiddag in
de Wester Ringvaart. Gezellig met jon
gens onder elkaar, meestal in je onder
broek. Later hadden we ook wel van die
grote zwempakken. Eerst "op z'n hond
jes', later met de zogenaamde schoolslag.
Hoe trots was je als je de ringvaart over
gezwommen was! Maar dan nog terug.
Daar was veel moed voor nodig! Meestal
zwom er een grotere achter je aan bij de
terugtocht. Op de bodem van de ringvaart
lagen schelpen van zoetwater oesters en
daar kon je je voeten lelijk aan bezeren.
In de polder zwommen we niet; het water
was te ondiep en de bodem was er te
'pruttig' voor.
Zo zijn er veel herinneringen met het wa
ter verbonden. Dat water, dat voor de
vervuiling na de oorlog, nog zo helder en
schoon wasAls ik een enkele keer te
rugkeer naar mijn geboortegrond, mag ik
graag nog eens aan de Van Veenweg bij
de tochtsloot stilstaan en dan ervaar ik,
hoe deze sloot toch eigenlijk maar smal
is en ik verwonder me, dat we daar toch
met sterk ijs het dubbel omspringen be
oefenden zonder de oever met onze
schaats te raken.
Nu de polder als een van de uitbreidings
gebieden is aangewezen en inmiddels
aardig is volgebouwd, zijn veel sloten
van vroeger verdwenen en daarmee veel
van onze genoegens van vroeger. Daar
kan het huidige 75 ha grootte recreatiege
bied van de Stad van de zon misschien
iets voor teruggeven.
Maar het kleinschalige genieten in onze
jeugd van vroeger keert nooit meer terug!
Het water was niet al
leen een kostenpost
maar bracht nu en dan
ook nog iets op
Kranten - Regionaal
Archief Alkmaar
