De gidsen waren de jongeren in de leeftijd van 12 tot ongeveer 17 jaar en zij hadden al meer zelf de verantwoordelijkheid. Zo rond 1940 was Heerhugowaard-Zuid een goede, enthousiaste gidsengroep rijk. Ook zij gingen jaarlijks op kamp. Een leidster van toen, Martha Bot (87), kan er nog heel enthousiast over vertellen. Ze gaf vlak na de oorlog leiding aan de Angela-groep, bestaande uit een blauwe kring en een gele kring. De leidsters kre gen hun opleiding in Heemstede, werden daarna officieel geïnstalleerd tot guido en mochten dan hun uniform en hoed dragen. Het begroetingswoord tegenover elkaar of van een leidster ten opzichte van de aal moezenier was "Sint Jans gelei(de) en Sint Geertes minne zij met u" De jonge meisjes die lid werden droegen ook een uniform. Dat bestond uit een blauwe jurk, een witte stropdas en een fluitkoord met daaraan een fluitje, dat pre cies in het borstzakje paste. Het witte koord moest door de gids zelf in elkaar worden gevlochten. Het hoogtepunt van het jaar was natuur lijk het kamp, b.v. op Texel of in Berg en Dal. Het vervoer uit en thuis ging per vrachtauto van de firma Bot. Het bivak begon met de vlaggenmast ma ken en het hijsen van de vlag. Daarna be gonnen de werkzaamheden. Iedereen moest de handen uit de mouwen steken kookstel opbouwen met stenen, stokken en touwen, zelf eten koken en afwassen. Het viel leidster Martha altijd op, dat de meisjes zo goed eten konden koken. Zeker thuis geleerd of op de huishoudschool. Dat is haar altijd bijgebleven. De gidsen- tijd is een prachtige periode in haar leven geweest. Het lijfblad "Carillon van St. Geerten", opgericht in 1945, vormt samen met de vele foto's in haar album een mooie herin nering aan haar toenmalige jeugdwerk in 't Zuid. Andere leidsters van toen waren o.a. Marie Wijnker, Can Tesselaar en Han Komen. Welpen "Akela wij doen ons best", zo klonk het in het clubhuis van de welpen, de school- zolder. Met 2 vingers gespreid naast de oren volgde dan nog de kreet "djib, djib, djib, Wij dob, dob, dob Woef" De jonge welpjes droegen ook een uni form met een groen petje erbij. Met sport en spel kwamen ze wekelijks bijeen bij hun leidster, de akela. Akela Agaat Kruijer (80) kan zich die mooie tijd nog goed herinneren. De hoofdleidster was de ake la en de hulpleidsters heetten baghera of raksia. Een horde van 24 jongens bestond uit 4 nesten van ieder 6 kinderen. Je had 't rode nest, zwarte nest, witte nest en grijze nest. Eén van de 6 werd als pa trouilleleider (pl) aange wezen. Ze deden samen erg hun best om de op drachten, b.v. knopen le ren leggen, uit te voeren. Daarmee konden ze een embleem op hun shirt ver dienen. De geestelijk ad viseur was kapelaan Te Een uit de groep roept Djb, uitgesproken als djip, dat staat voor "doe je besten de groep antwoordt dan "Wij dob, dob, dob" wal staat voor wij doen ons best De Kruisvaarh'ereni- gi"g Midden Kapelaan N. Tromp Links Baljuw Jan Laan en rechts vaandrig Jan Konijn. De Kruisvaartver. ging later over in de verken nerij, nu Scouting

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

De Overhaal: historisch magazine Heerhugowaard | 2010 | | pagina 39