De gidsen waren de jongeren in de leeftijd
van 12 tot ongeveer 17 jaar en zij hadden
al meer zelf de verantwoordelijkheid. Zo
rond 1940 was Heerhugowaard-Zuid een
goede, enthousiaste gidsengroep rijk. Ook
zij gingen jaarlijks op kamp.
Een leidster van toen, Martha Bot (87),
kan er nog heel enthousiast over vertellen.
Ze gaf vlak na de oorlog leiding aan de
Angela-groep, bestaande uit een blauwe
kring en een gele kring. De leidsters kre
gen hun opleiding in Heemstede, werden
daarna officieel geïnstalleerd tot guido en
mochten dan hun uniform en hoed dragen.
Het begroetingswoord tegenover elkaar of
van een leidster ten opzichte van de aal
moezenier was
"Sint Jans gelei(de) en
Sint Geertes minne zij met u"
De jonge meisjes die lid werden droegen
ook een uniform. Dat bestond uit een
blauwe jurk, een witte stropdas en een
fluitkoord met daaraan een fluitje, dat pre
cies in het borstzakje paste. Het witte
koord moest door de gids zelf in elkaar
worden gevlochten.
Het hoogtepunt van het jaar was natuur
lijk het kamp, b.v. op Texel of in Berg en
Dal. Het vervoer uit en thuis ging per
vrachtauto van de firma Bot.
Het bivak begon met de vlaggenmast ma
ken en het hijsen van de vlag. Daarna be
gonnen de werkzaamheden. Iedereen
moest de handen uit de mouwen steken
kookstel opbouwen met stenen, stokken
en touwen, zelf eten koken en afwassen.
Het viel leidster Martha altijd op, dat de
meisjes zo goed eten konden koken. Zeker
thuis geleerd of op de huishoudschool.
Dat is haar altijd bijgebleven. De gidsen-
tijd is een prachtige periode in haar leven
geweest.
Het lijfblad "Carillon van St. Geerten",
opgericht in 1945, vormt samen met de
vele foto's in haar album een mooie herin
nering aan haar toenmalige jeugdwerk in
't Zuid.
Andere leidsters van toen waren o.a.
Marie Wijnker, Can Tesselaar en Han
Komen.
Welpen
"Akela wij doen ons best", zo klonk het in
het clubhuis van de welpen, de school-
zolder. Met 2 vingers gespreid naast de
oren volgde dan nog de kreet
"djib, djib, djib,
Wij dob, dob, dob
Woef"
De jonge welpjes droegen ook een uni
form met een groen petje erbij. Met sport
en spel kwamen ze wekelijks bijeen bij
hun leidster, de akela.
Akela Agaat Kruijer (80) kan zich die
mooie tijd nog goed herinneren. De
hoofdleidster was de ake
la en de hulpleidsters
heetten baghera of raksia.
Een horde van 24 jongens
bestond uit 4 nesten van
ieder 6 kinderen. Je had 't
rode nest, zwarte nest,
witte nest en grijze nest.
Eén van de 6 werd als pa
trouilleleider (pl) aange
wezen. Ze deden samen
erg hun best om de op
drachten, b.v. knopen le
ren leggen, uit te voeren.
Daarmee konden ze een
embleem op hun shirt ver
dienen. De geestelijk ad
viseur was kapelaan Te
Een uit de groep roept
Djb, uitgesproken als
djip, dat staat voor
"doe je besten de
groep antwoordt dan
"Wij dob, dob, dob"
wal staat voor wij doen
ons best
De Kruisvaarh'ereni-
gi"g
Midden Kapelaan
N. Tromp
Links Baljuw Jan Laan
en rechts vaandrig Jan
Konijn.
De Kruisvaartver. ging
later over in de verken
nerij, nu Scouting