ons aan de deur die pardoes het huis in
stapte en zei; "met een kwartier komt de
politie om Haeck op te halen". Ik ben toen
direct naar de school gegaan om hem te
waarschuwen. Met 5 minuten was hij ver
trokken. Het leek ons raadzaam dat de
kinderen en ook nog een paar zusters van
Haeck die uit Zeeland geëvacueerd waren
bij ons in huis kwamen. Het was maar
goed dat die maatregel genomen was want
een paar dagen daarna kwam de S.D. met
een auto voor het huis van Haeck om zijn
vrouw op te halen Wij hadden daar niets
van gezien maar opeens waren bij ons alle
drie de buitendeuren bezet. Kinderen had
den gezegd dat ze bij ons was. Ik kwam
juist van boven en had nog enig gevaarlijk
spul in mijn sok gestopt dat weggebracht
moest worden. Wij moesten in de hal blij
ven staan en ze doorzochten het hele huis
maar zonder resultaat. Weer een paar da
gen later werden de meubelen van Haeck
door de landwacht en moffen uit het huis
gehaald. De meisjes zijn toen een paar we
ken bij ons gebleven, toen mochten ze
weer in het huis. Het huis was leeg maar
dat was niet zo erg want er was zo hier en
daar heel wat huisraad opgeslagen van
mensen die moesten vluchten, dat ging
dan naar hen die niets hadden. Het werd
echter al benauwder want het was iedere
keer weer razzia. Alles en iedereen moest
weer gewaarschuwd worden. Wij kregen
dan telefonisch bericht maar toen kwam
de tijd dat de telefoon afgesneden werd.
Maar geen nood, er waren altijd nog wel
enkelen die hun aansluiting mochten be
houden waaronder het Postkantoor.
Directeur Fransen kreeg dan een seintje en
zo kwam de waarschuwing wel weer ver
der.
Eens kregen wij bericht dat de hele
Heerhugowaard omsingeld zou worden
door 500 moffen. Of het waar was wisten
we niet maar wij moesten toch maatregelen
nemen. Alle onderduikers moesten ver
dwijnen en zij die een gevaarlijke leeftijd
hadden moesten zo veel mogelijk in de
schuilplaatsen. Wij hadden er 4 in huis die
nacht, en alles was goed voor elkaar, maar
er kwam niets Veelal kwamen ze onver
wacht maar als iemand maar wat zag dan
ging dat als een lopend vuurtje door de
Waard. Er werd bijna nooit iemand gevon
den. Zij kwamen soms na 8 uur 's avonds
want met de avondklok mocht niemand
van de burgers meer op straat of buiten
zijn maar toch was er dan geen man in
huis.
Represailles
De Waard was niet erg gezien bij de
Duitsers Er werden nogal eens springstof
fen op de spoorrails gelegd, wat niet altijd
veel uitwerking had, maar er volgden wel
represailles. Huizen van burgers die er niet
bij betrokken waren werden in brand ge
stoken. Zo werd de boerderij van Bot, de
woning waar Adam en Eva voor stonden,
door brand verwoest. Op een ochtend om
half 10 met heel mooi weer, 4 boerderijen
in een halfuur tijd als volgt: J. Gootjes Czn
(Boterweg) J. J. Gootjes (Westdijk) Klaas
Wagenaar en Cor Wiering (Basserweg)
Er waren echter ook ven'aders in de Waard.
32 NSB-ers en een dito aantal mensen die
ook niet te vertrouwen waren. Dat onder
vond ook Klaas Pluister die nog steeds
naar de Engelse radio luisterde, hij had het
toestel in het buffet verscholen maar de
landwacht vond het. Hij was trouwens lang
niet de enige die luisterde, maar je moest
erg voorzichtig wezen datje niet ondekt
werd. Klaas Pluister en nog een paar ande
ren werden verraden maar Klaas werd het
LO. gewest XI,
district 2.
Staande vd.n.i::
S/endebroek nit HHW,
Piet Groen en Frans
Slot uit Nrd .Sch.,
Sneekes Zd.Sch., Jaap
Glas en Piet Glas
Br.op.L.
Zittend:
"Ome Jan Leegwater,
A.C.Monster en
B.v.d.Bergh uit HHW,
Klaas Visser Br op L.
