41.
W\ v
19 januari, op 78-jarige leeftijd.
„Hoofdzakelijk aan kanker, had veel last
van zijn maag. Hij kon al lang niet meer
werken, hij werd gebrekkig." Henk
Bergmans overleed thuis, in Veenhuizen
aan de Kerkweg 8.
Thuis verzorgd
Moeder is 87 jaar geworden, zij stierf op
19 september 1970. „De laatste zeven jaar
hebben wij moeder bij ons thuis verzorgd.
Jaap stelde voor om moeder in huis te ne
men. We hadden zes kleine kinderen, maar
we hebben het gedaan. Op zijn sterfbed
heb ik Jaap bedankt dat hij moeder in huis
wilde nemen."
De zorg voor moeder kwam hoofdzakelijk
neer op Aggie. Ook de kinderen hadden
hun aandeel. Wat Aggie toen deed voor
haar moeder, krijgt zij nu zelf volop terug
van haar eigen kinderen, zo voelt zij dat.
De kinderen liepen hoog met oma. „Zij
vlogen voor haar. Moeder dementeerde.
Dan vroeg zij hoogzomer of de joössies
mooi schaatsen. Ik ging daar in mee, an
ders werd het veel moeilijker. Soms zei ik:
'Moeder, niet zo zeuren'. Naderhand had
ik daar spijt van. Later zat zij bijna con
stant te bidden, met het kerkboek in haar
handen."
De verhuizing van de Middenweg naar
een nieuw huis aan de Plaetmanstraat in
De Noord was een prachtige stap. „Wij
kwamen op nummer 43, onze Henk op
nummer 45. We volgden het advies van
Jaap van Langen. 'Als je kan kopen, doe
het', zei hij."
Zes kinderen
Met zes kinderen werd het huwelijk van
Aggie en Jaap gezegend. Op een rijtje:
De vier oudsten zijn thuis geboren, de
twee jongsten in het ziekenhuis te
Alkmaar. Tussen Jos en Carla had Aggie
een miskraam, een tweeling.
De jaren dat de kinderen opgroeiden wa
ren moeilijk voor Aggie. Soms heel zwaar.
Enkele malen bijna onverdraaglijk. Ze
praat er openlijk over. „Mijn kleinkinde
ren weten dat ook. Ik schaam mij niet. Ik
heb er niet om gevraagd, het is mij over
komen."
„Door die moeilijke tijd kan ik best be
grijpen hoe jongeren zich nu voelen als zij
het moeilijk hebben en een uitweg zoeken.
Ik heb geleerd om dan niet scherp in je
oordeel te zijn."
'Levend dood'
'Levend dood', noemde Aggie zich. „Zo
erg was het. Een jaar lang was ik opgeno
men in het Zenuwpaviljoen in Alkmaar.
Dat was onderdeel van het Sint Elisabeth
Ziekenhuis. Ik heb daar, op het terrein van
het paviljoen, op het punt gestaan mij te
verdrinken. Ik stond op het randje van een
grote sloot. Toch liep ik niet verder. Alsof
een hand mij terugtrok."
Een Pietje Peuter, dat is Aggie. Als Pietje
Peuter, als Pietje Precies, maakte zij het
zich moeilijk. „Alles moest schoon, altijd
schoon. Hadden de kinderen een vlekje op
hun trui? De trui uit en ik maakte 'm
schoon. 'Stuk en verscheurd lopen', dat
kon al helemaal niet. Dat zei mijn moeder
altijd. Stof kon ik niet zien. Lastig, dat
was ik voor mijzelf. En nog steeds ben ik
de vlekkenkampioen."
Toch kon er altijd veel bij de familie
Beers. „Altijd waren er kinderen bij ons te
spelen. We hadden achter een tent staan en
uren waren ze daar zoet."
Net zwanger van Carla kon Aggie niet
verder. „Ik slikte medicijnen, maar die
pakten helemaal verkeerd uit. In één keer
De kinderen van Aggie
van boven naar beneden
Henk, Afra, Ans, Jos,
Carla en John
Henk (Hendrikus Johannes Hyacintha
Maria), geboren 8 augustus 1952
Afra Afra Anna Hyacintha Maria),
12 januari 1954
Ans (Anna Gesina Hyacintha Maria),
30 maart 1955
Jos (Jozef Hyachinthus Maria),
24 juli 1956
Carla (Maria Carolina Hyacintha),
19 februari 1958
John (Johannes Hyacinthus Maria),
11 mei 1959.
