situatie is tot op heden nog hetzelfde. Je
komt in een brede hal met metershoge
glaswand, waarin twee tochtdeuren zit
ten, die toegang geven tot een gang van
50 meter lang. In die hal stond toen altijd
een Heilig Hartbeeld.
Er hing ook een houten
offerblok aan de wand,
hierin werd verwacht dat
men kleine bijdragen le
verde om het gebouw en
het onderwijs in stand te
houden.
Als je, nu nog steeds,
linksaf de gang ingaat,
zie je een gang met een
granieten vloer, met ingelegd mozaïek
aan de randen. Eenzelfde soort vloer die
ook terug te zien is in de Heilig Hartkerk
in de Noord. Aan deze kant van de gang
waren drie lokalen, de lagere klassen.
Rechts waren vier klassen, de hogere
klassen. Aan de achterkant van de school
was in de totale lengte een houten veran
da gebouwd, die beschutting bood als het
slecht weer was. Hiervan zijn alleen de
paaltjes nog te zien.
De speelplaats was niet betegeld, maar
bedekt met een laag gruis, waarop menig
knie of hand pijnlijk beschadigd zal zijn.
De schoolzolder van de PJS is een ver
haal apart. In de jaren na de oorlog werd
gezocht naar ruimte voor de steeds om
vangrijker wordende jeugd. In 1947 be
zochten de pastoor en de kapelaan de zol
der van de jongensschool. Toen nog via
een ladder die door een luik in de school-
vestibule geplaatst moest worden. De zol
der was één grote doorlopende lege ruim
te. Niet lang daarna deelden aangebrachte
schotten de zolder in tot onderkomen van
alle mogelijke jeugdgroeperingen en voor
de leiders en de leidsters. De ijzeren trap,
die nu nog te zien is in de grote vestibule
was de consequentie van deze inwoning.
Op dit moment wordt de zolder door veel
Heerhugowaardse scholen gebruikt als
berging voor allerlei spullen die voorlo
pig niet gebruikt worden.
De Mariaschool
De situatie hierboven geschetst bleef 35
jaar min of meer gelijk. Meester Ohms is
de opvolger geworden van dhr. Vermeu
len, de oorlog is voorbij, de vernieuwin
gen in Heerhugowaard
dienen zich aan.
Pastoor Sprenger komt
in de parochie en treft
een overvolle school
aan, met veel te grote
klassen. Het
Patronaatsgebouw wordt
gebruikt als klaslokaal.
Ook in het magazijn bo
ven Breed's warenhuis
aan de Middenweg werd les gegeven.
Pastoor Sprenger zet zich vol energie in
om vergunningen los te peuteren voor
een nieuwe school, een meisjesschool, de
Mariaschool, een gymzaal en voor de
VGLO school. Toen hij in 1951 naar
Rotterdam vertrok kon pastoor van Diest
de gebouwen inwijden.
De nieuwe scholen krijgen beschikking
over speelruimte. De oude speelplaats
wordt vergroot, betegeld en daarna ver
deeld door een tussenliggende strook
groen. De grens tussen de jongens en de
meisjesschool. De verhalen over grens
overschrijding zijn ontelbaar.
Ambitieuze plannen
In 1957 wordt A.F. Molleman de nieuwe
burgemeester. Hij heeft grootse plannen
met Heerhugowaard, plannen die van in
vloed zullen zijn op het scholenbestand
in Heerhugowaard.
In deze tijd verdwijnen de grote kolenka-
chels uit de klassen, ze worden vervan
gen door oliekachels. De inspecteur wil
graag dat het gebouw wordt gerenoveerd
en er worden veel procedures in gang ge
zet. Het gebouw wordt door diverse per
sonen (architect, hoofdinspecteur, bis
schoppelijke bouwinspecteur) bekeken,
maar uiteindelijk wordt er geen actie on
dernomen. Men ziet dat het nodig is om
het schoolgebouw te renoveren, maar er
is teveel achterstallig onderhoud. De
plannen voor renovatie zijn te ingrij-
Boven de deur bevond
zich vroeger een beeld
van het Jezuskind
