DE BREG VAN ARÏS WIT Een brug die er niet was, er toch kwam en daarna in rook opging Aris Wit boerde van 1859 tot 1 mei 1909 op de boerderij aan de Obdammerdijk 11. Zijn zwager woonde een boer derij verder en was in het bezit van een pontje. Dat was de enige mogelijkheid om aan de overkant van de ringsloot te komen want daar stond de wagenschuur van Aris Wit, aan de Oostdijk van Heerhugowaard. Op zeker moment raakten de zwagers met elkaar in onmin en mocht Aris geen ge bruik meer maken van het pontje van zijn zwager. De omweg over de brug bij schip per Wester was natuurlijk ook vervelend en dus opperde Aris Wit het voorstel bij het polderbestuur om bij hem ook maar een brug te slaan. Toen dat geen gewillig oor kreeg besloot hij er een voor eigen re kening te laten maken met als gevolg dat de brug precies voor het eigen rijpad kwam te liggen. Aanvankelijk schijnt er ook nog tol voor het gebruik van de brug te zijn geheven. Zijn zwager mocht er niet over. Na ver loop van tijd is de tol opgeheven en zijn de andere beperkende bepalingen ook komen te vervallen. De brug is tot in de oorlog altijd een verbinding geweest tus sen de Oostdijk en de Obdammerdijk. Op last van de Duitse bezetters moest de brug worden afgebroken, zo niet dan zou hij worden opgeblazen. De brug werd zover afgebroken dat de Duitsers het niet nodig vonden verdere maatregelen te nemen. De brugdelen werden ergens in het dorp op geslagen maar na de oorlog niet meer te rug gevonden. Ze waren in de hongerwin ter als brandstof gebruikt, dus in rook op gegaan. Tekst en beeld: Gerard Blauw De brug van de Obdammerdijk naar de Oostdijk omstreeks 1930

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

De Overhaal: historisch magazine Heerhugowaard | 2006 | | pagina 8