meer in de winkel liggen: levens- en reini
gingsmiddelen, zelfs speelgoed zoals pop
pen, maar daar hadden we geen oog voor.
Snoep dus in een behoorlijk assortiment:
karamels, koningsbroodjes, dropveters,
wit-op-zwart, zuurstokken, ouwelbladen,
gewone drop, nogablokken, toverballen
die zo mooi van kleur verschoten, en mis
schien nog meer, maar in elk geval geen
snacks, want het patat-tijdperk lag nog in
het verschiet. Ze verkocht zelfs 'taartjes'
zoals in die tijd de gebakjes werden ge
noemd. Ze kocht die in bij buurman, bak
ker Cor Rood. Want, zo gaat het verhaal,
's zondags na de hoogmis van half tien
kwamen kerkgangers bij Teuntje achterom
om in de kamer/keuken taartjes te eten,
die onder vliegen-
koepeltjes stonden.
De rest van haar
omzet bestelde ze
ergens in Alkmaar.
Het is bijna niet
voor te stellen,
maar volgens onze
zegsman ging ze
daar lopend naar
toe om de bestel
ling te plaatsen.
Vrachtrijder Jan
Bleeker uit de
Noord bracht dan
de koopwaar met
zijn paard-en-wa
gen bij haar thuis.
Kleinzoon Co, met
duidelijk wél ge
voel voor historie,
bewaart op zolder
nog haar drop
trommel en koes
tert dit familie-erf
stuk als een kostbaar kleinood. Anthonia
Zut-Wester, zo heette ze voluit, werd op 6
augustus 1872 in Obdam geboren. Ze
trouwde op 23-jarige leeftijd met de 25-ja-
rige Jan Zut uit Heerhugowaard, waar het
jonge paar ook ging wonen. Jan was land
bouwer met grond achter de Hervormde
Kerk; Teuntje had de zorg over het win
keltje. Tweeverdieners dus, ook al bestond
die term nog niet. Op het bidprentje van
Jan (hij werd 68) staat terecht: 'hij zaaide
vruchten op den akker tot aan de avond'.
Het leed is hun deur niet voorbijgegaan.
Van de elf kinderen die zij kregen, stier
van wijlen bla
denman Piet Zut van de Van Veenweg,
heeft in zijn jeugd jarenlang na de dood
van opa elke nacht in een van de bedstees
geslapen. Dat gaf Teuntje rust, vooral in
de woelige en gevaarlijke bezettingsjaren
met het onheilspellende geluid van de
Duitse legerlaarzen op de stikdonkere
Middenweg, waarlangs elke streep licht
moest worden verduisterd om luchtaan
vallen te weren.
ven er zes vóór hun derde jaar. Na de
dood van haar man bleef het winkeltje
voortbestaan tot 1952. Toen stierf Teuntje
op 80-jarige leeftijd.
Het winkeltje
Het groen gecarbolineerde, pittoreske
winkeltje op een stenen fundering zou nu
in het Zuiderzeemuseum van Enkhuizen
zeker niet hebben misstaan, maar het
heeft jaren geduurd voordat het historisch
besef in de Blauwe Reigerpolder ont
waakte. De winkelbel met hoge toon to
verde Teuntje van achter het gordijn van
daan dat het winkeltje van het woonhuis
daarachter scheidde. Doordeweeks lag het
lekkers uitgespreid op de toonbank, waar
achter Teuntje
met de armen
over elkaar rustig
wachtte, tot we
een keuze had
den gemaakt. In
het weekend ging
je achterom en
dan lag het
snoepgoed op ta
fel in de kamer.
Nog helder voor
de geest staan de
beide bedstees
met gordijnen en
kwasten, en niet
te vergeten die
akelige, onwijs
grote pendule
met een geluid
waarvan je je als
kind 'te barsten
verschoot'.
Kleinzoon Jan,
de oudste zoon
Het "snoeperige snoep
winkeltje van Teuntje
Zut. Zij zit zelf in het
midden op de bank.
Boven haar op een win
kelraampje het woord
dat zij waarmaakte
"WELKOM".
Foto Co Zut