meer in de winkel liggen: levens- en reini gingsmiddelen, zelfs speelgoed zoals pop pen, maar daar hadden we geen oog voor. Snoep dus in een behoorlijk assortiment: karamels, koningsbroodjes, dropveters, wit-op-zwart, zuurstokken, ouwelbladen, gewone drop, nogablokken, toverballen die zo mooi van kleur verschoten, en mis schien nog meer, maar in elk geval geen snacks, want het patat-tijdperk lag nog in het verschiet. Ze verkocht zelfs 'taartjes' zoals in die tijd de gebakjes werden ge noemd. Ze kocht die in bij buurman, bak ker Cor Rood. Want, zo gaat het verhaal, 's zondags na de hoogmis van half tien kwamen kerkgangers bij Teuntje achterom om in de kamer/keuken taartjes te eten, die onder vliegen- koepeltjes stonden. De rest van haar omzet bestelde ze ergens in Alkmaar. Het is bijna niet voor te stellen, maar volgens onze zegsman ging ze daar lopend naar toe om de bestel ling te plaatsen. Vrachtrijder Jan Bleeker uit de Noord bracht dan de koopwaar met zijn paard-en-wa gen bij haar thuis. Kleinzoon Co, met duidelijk wél ge voel voor historie, bewaart op zolder nog haar drop trommel en koes tert dit familie-erf stuk als een kostbaar kleinood. Anthonia Zut-Wester, zo heette ze voluit, werd op 6 augustus 1872 in Obdam geboren. Ze trouwde op 23-jarige leeftijd met de 25-ja- rige Jan Zut uit Heerhugowaard, waar het jonge paar ook ging wonen. Jan was land bouwer met grond achter de Hervormde Kerk; Teuntje had de zorg over het win keltje. Tweeverdieners dus, ook al bestond die term nog niet. Op het bidprentje van Jan (hij werd 68) staat terecht: 'hij zaaide vruchten op den akker tot aan de avond'. Het leed is hun deur niet voorbijgegaan. Van de elf kinderen die zij kregen, stier van wijlen bla denman Piet Zut van de Van Veenweg, heeft in zijn jeugd jarenlang na de dood van opa elke nacht in een van de bedstees geslapen. Dat gaf Teuntje rust, vooral in de woelige en gevaarlijke bezettingsjaren met het onheilspellende geluid van de Duitse legerlaarzen op de stikdonkere Middenweg, waarlangs elke streep licht moest worden verduisterd om luchtaan vallen te weren. ven er zes vóór hun derde jaar. Na de dood van haar man bleef het winkeltje voortbestaan tot 1952. Toen stierf Teuntje op 80-jarige leeftijd. Het winkeltje Het groen gecarbolineerde, pittoreske winkeltje op een stenen fundering zou nu in het Zuiderzeemuseum van Enkhuizen zeker niet hebben misstaan, maar het heeft jaren geduurd voordat het historisch besef in de Blauwe Reigerpolder ont waakte. De winkelbel met hoge toon to verde Teuntje van achter het gordijn van daan dat het winkeltje van het woonhuis daarachter scheidde. Doordeweeks lag het lekkers uitgespreid op de toonbank, waar achter Teuntje met de armen over elkaar rustig wachtte, tot we een keuze had den gemaakt. In het weekend ging je achterom en dan lag het snoepgoed op ta fel in de kamer. Nog helder voor de geest staan de beide bedstees met gordijnen en kwasten, en niet te vergeten die akelige, onwijs grote pendule met een geluid waarvan je je als kind 'te barsten verschoot'. Kleinzoon Jan, de oudste zoon Het "snoeperige snoep winkeltje van Teuntje Zut. Zij zit zelf in het midden op de bank. Boven haar op een win kelraampje het woord dat zij waarmaakte "WELKOM". Foto Co Zut

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

De Overhaal: historisch magazine Heerhugowaard | 2006 | | pagina 6