Zwemles in Deiko Met zorS en met worden kinderen ge leid om eens in hun latere leven, haar krachten met vreugd en in reinheid en deugd, aan gezin en gemeenschap te geven. Hier richt men haar harten omhoog! Heel hoog! Wij richten onz'bede, komt doet allen thans mee tot Hem die de wasdom moet schenken. Geef de leidsters verstand, richt bij 't snoeien haar hand Steun ons leren, ons werken, ons streven. Heer trek onze harten omhoog! Tot UI Veel kinderen kregen zwemles. En het was er vaak 'n drukte van belang. Zo ook in de zomer van 1955. Toen is daar helaas een kind verdronken. In die periode was Jaap Laan tijdelijk badmeester van begin juli tot eind augustus. Hij verdiende f. 47.64 en een aanvulling van f. 2.36 per week f. 50.- Hij was net geslaagd voor on derwijzer en in september moest hij in mi litaire dienst. Op die zomeravond na slui tingstijd vond hij in de kleedkamer 'n bun deltje kleren. Na alarm te hebben geslagen zijn er enkele mensen hand in hand door het zwembad gelopen en toen stootten ze op het levenloze lichaampje van een jon getje. Ik ben nog naar de begrafenisdienst geweest in de Stationswegkerk. Heel veel kinderen hebben in Deiko, sinds de opening op 8 juni 1952, hun zwemdi ploma behaald en vrije uurtjes in het wa ter doorgebracht. Een gezinskaart kostte zes gulden! De brug over het water van het zwembad werd zelfs gebruikt als loca tie voor 'n trouwreportage door Jaap Schoen uit Alkmaar. Ook ons gezin ontkwam niet aan 'n nat pak. Een van de kinderen hing onderaan 'n brug te bengelen en kon alleen via de sloot weer op het droge komen. De vol gende zakte door het ijs en de derde ba lanceerde iets te scheef over 'n smalle plank en belandde in 't kroos. Toen onze dochter thuis werd gebracht, stonk het he le huis. Wat kon slootwater soms stinken! Drenkeling Over slootwater gesproken. Dat doet me denken aan het volgende voorval. Op een herfstavond in 1970 reed ik met de auto naar huis richting Oterleek waar ik toen woonde. Ik kwam uit restaurant "d'Olifant", waar ik een modeshow van Sjoerd Muizelaar had gepresenteerd voor het K.VG.. van Heerhugowaard 't Kruis. De winkel van Muizelaar was destijds op de hoek van de Raadhuisstraat, waar nu de Wibra-winkel is. Als ladyspeaker droeg ik die avond een lange zwarte japon. Ik reed de Rustenburgerweg in en langs die weg in de sloot was iets gebeurd. In de schemering stond een groepje mensen te kijken. Ik stapte uit en er bleek een dren keling half in de sloot te liggen. Niemand wist wie 't was. Hij zat onder de zwarte prut en we trokken hem de kant op. Ik herkende hem als Keessie Kruijer uit Heerhugowaard-Centrum. Mevrouw Lida van Langen-Lansbergen stond er ook met haar auto, een stationcar. In z'n druipende plunje, waarvan dikke klodders prut he laas op m'n lange rok belandden, tilden we hem horizontaal in de auto. Hij was klein van gestalte en paste precies in de breedte van de kofferbak, gingen de dren keling thuisbrengen. Ik reed voorop en zo reden we met twee auto's richting Middenweg naar 't Centrum. Het was in middels middernacht en dus vrij donker. We stopten op de Middenweg bij melk-

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

De Overhaal: historisch magazine Heerhugowaard | 2006 | | pagina 53