OP JANUS BOEKESTEIN KON JE DAG
EN NACHT VERTROUWEN
Halve eeuw koetsier en chauffeur van
Heerhugowaardse dorpsdokters
Op 17 augustus 1949 sluit Janus Boekestein een vijftigja
rig dienstverband af. Hij is koetsier, en later chauffeur bij
de doktoren Post, Spiering, Swart en Herckenrath ge
weest. Ook treedt hij op als bode voor het ziekenfonds.
Een unieke persoon in een polderdorp waar de huisartsen
een halve eeuw lang dag en nacht op kunnen vertrouwen.
In de gemeente Heerhugowaard, die in
die tijd hoofdzakelijk bestond uit hard
werkende tuinders, veehouders en mid
denstanders, veelal gekleed in blauwe kiel
en Manchester broek viel Janus op door
zijn correcte verschijning. Boekestein was
een kleine man in een net pak met de ha
ren keurig gekapt. De waardigheid, die -
naar hij vond - bij zijn functie paste,
straalde hij altijd uit. In zijn werk en als
persoon werd hij door iedereen in hoge
mate gewaardeerd. Dat bleek wel. Voor
de viering van zijn veertigjarig jubileum
behaagde het koningin Wilhelmina om
aan Janus de eremedaille in zilver, ver
bonden aan de Orde van Oranje Nassau,
toe te kennen.
Zilver en goud
In 1949 was burgemeester Sutman Meyer
zo overtuigd van de grote mate van hulp
vaardigheid, dienstverlening en plichtsbe
trachting van Janus dat hij zijn uiterste
best deed bij de Commissaris van de
Koningin om aan Janus, ter ere van zijn
50-jarig jubileum, een koninklijke onder
scheiding in goud te verlenen. Het minis
terie van Sociale Zaken weigerde dit en
was hierin zeer strikt. 'Den Haag' ant
woordde de burgemeester: "De ereme
daille in goud wordt uitsluitend toege
kend bij een zestigjarig dienstverband."
Het ministerie was niet te vermurwen
hierop een uitzondering te maken.
Burgemeester Sutman Meyer vond even
wel dat er in dit geval zondermeer iets
moest gebeuren en kende aan Janus de
gouden eremedaille van de gemeente
Heerhugowaard toe
Windvlaag
Janus reed de koets voor verschillende
doktoren. Heel vaak heeft hij dok
ter Post en daarna dokter Spiering
's nachts naar een verre patiënt in
De Noord moeten brengen. Janus
bleef in die gevallen rustig zitten
wachten tot de dokter met zijn vi
site klaar was. Op een keer moest
dokter Post midden in de nacht
naar De Noord voor een bevalling
van één van zijn patiënten. En
Janus maar wachten.Terwijl hij
zat te knikkebollen op de bok van
de koets schrok het paard van een
stuk papier dat door een wind
vlaag opwaaide. Daardoor klapte
het deurtje van de koets dicht.
Voor Janus was dit een teken dat
de dokter terug was van zijn visite
en dat hij naar huis kon terugke
ren. Thuisgekomen merkte Janus dat de
dokter niet in het rijtuig zat. Het was een
Tekst en beeld Jan Swart
