In de ban van de energie -Jan Swart- In de hoofdzakelijk agrarische gemeente Heerhugowaard waren er in het begin van de jaren '60 bijzondere zaken aan de orde. In de eerste plaats werd Heerhugowaard aangesloten op de aardgasbel van Slochteren. Grote stalen buizen werden aangevoerd en kwamen dwars over de landerijen te liggen. Dat gaf nogal wat overlast voor de agrariërs, die er direct bij betrokken waren, doordat de gasbuis door hun land liep. Omdat ze tijdelijk niet konden beschikken over een vrij groot stuk grond en ook het rijden over het land met grote vrachtwagens en graafmachines veel overlast met zich meebracht, kwamen deze tuinders en veehouders in aanmerking voor een schadevergoeding. Over de hoogte van de schadeloosstelling zou eindeloos gediscussieerd kunnen worden, maar het gasbedrijf had een slimme beslissing genomen door plaatsgenoot Jacob Glas aan te stellen als degene die de schadeloosstelling moest regelen. Jacob Glas was een gerespecteerd oud-tuinder en gemeente-bestuurder, maar bovenal een man met grote autoriteit. Hij was ten opzichte van de agrariërs niet kinderachtig en had veel overtuigingskracht ten opzichte van zijn opdrachtgevers. Er ontstonden in dit opzicht dan ook weinig problemen. Ik had in deze tijd regelmatig contact met Glas en als we langs de weg gaande de gasbuis passeerden, nam Glas zijn hoed af. "Je werkgever moet je eren was dan telkens zijn opmerking. In die tijd verbleven ook de eerste buitenlanders in Heerhugowaard. Het aan elkaar lassen van de buisdelen tot één buis was zeer specialistisch en secuur werk. De lassers die dat deden kwamen uit Frankrijk, Duitsland en het toenmalige Perzië. Omstreeks deze tijd leek ook de mogelijkheid te bestaan, dat zich in onze grondlagen gas, of misschien zelfs olie zou bevinden. Door de gemeente reden vele bijzondere meetauto's en langs de straten lagen kabels in verschil- lende felle kleuren. Op een gegeven ogenblik werd het serieus. Langs de Oostdijk, bij de Draai, en aan de Jan Glijnisweg, hoek Huigendijk, werden enorme boortorens gebouwd. Op deze punten begon Heerhugowaard helemaal op Texas te lijken. Dit bracht veel bedrijvigheid en belangstelling van het publiek met zich mee. Voor de plaatselijke caféhouder Jac. Bes brak een glorieuze tijd aan. Niet alleen was hij eigenaar van de grond, waarop de boortoren was gebouwd, ook de drukte rond de toren had een positieve invloed op zijn kleine horecaonderneming aan de Draai. Gedurende geruime tijd zagen velen in visioenen grote olierijkdom en alles wat daarbij hoort. Hoewel, tijdens de boorwerkzaamheden werd het publiek in het ongewisse gelaten over het succes van de boringen. Uiteindelijk werd duidelijk dat de resultaten onvoldoende waren. Althans, de werkzaamheden werden gestopt en toen de toren werd afgebroken, kwam er geen ja knikker voor in de plaats. Wat er overbleef was een talud van (vervuilde?) grond, op de plaats waar de toren aan de Draai had gestaan. Dit alles is alweer 40 jaar geleden en de meeste inwoners van Heerhugowaard nu weten nauwelijks (meer) wat er zich in dejaren zestig hier voordeed. Toen het nieuws bekend werd dat bij de boring in de H.H.Waard geen olie of gas gevonden was, betekende dat toch wel een teleurstelling. Kolen- en kachelhandelaar De Haan uit De Noord, speelde in zijn advertenties daar gelijk op in met de volgende tekst: "Wie dacht dat er zeker wel aardgas in de bodem van Heerhugowaard was, die vergiste zich zeer maar beseft eens te meer het zo fijne bezit van zijn haard pas!" En dat de verdere tekst over kolen en kachels ging mag duidelijk zijn. M.B. Mocht er onder de vrienden iemand zijn, die beschikt over foto 's, die te maken hebben met het plaatsen van de gasbuis, dan zouden wij daarover graag, tijdelijk, beschikken om hiervan een kopie te maken voor het museum. Boortoren op het land van Schermerhom aan de Oostdijk in Heerhugowaard. 1964 n.b. De toren op de voorpagina stond aan de Jan Glijnisweg/Huigendijk. Deze foto is gemaakt in 1965 4 Aardgasbuizen aan de Plemdijk, Heerhugowaard Jacob Glas "Je werkgever moet je eren" 5

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

De Overhaal: historisch magazine Heerhugowaard | 2003 | | pagina 4