Over vroeger - 6
ONDERWEG NAAR SCHOOL
We woonden maar 7 minuten gaans van
school af. Ons schoolpad was dus niet lang.
Maar verwend als we waren, in Driehuizen
woonden we tegenover de school, vonden we
het een heel eind lopen. De eerste week lag ik
's avonds te huilen in m'n bed van de pijn in
m'n benen. Wasdom heette dat Hoe komt het
dat je er tegenwoordig nooit meer van hoort?
Wordt er niet meer gelopen of zijn de
kinderen beter ontwikkeld? Gezien de lengte
van de tegenwoordige jeugd, moeten zij
vreselijke pijnen gehad hebben!
Onderweg viel er toch nog wel het een en
ander te beleven: met zonnig, warm weer
lagen er nogal eens snoeken heerlijk te
zonnen. Als je dan stil deed en zorgde dat er
geen schaduw over de snoek heen viel,
bleven ze rustig liggen. Het was ze aan te
zien dat het roofdieren waren, zo echt vals als
ze lagen te kijken.
Soms kwam je een boer tegen die met een
koe liep. Die moest dan naar de stier.
Appelman was de stierenhouder, hij woonde
precies op het Kruispunt, de andere kant van
de school. Als het een koe was dan ging dat
wel rustig, maar een pink (eenjarig dier) die
nog nooit een touw ofzo om de kleine
hoorntjes had gevoeld, was geen
gemakkelijke voor de baas.
Een man met een zeug kwamen we ook nogal
eens tegen. Piet Bakker, de berenhouder,
woonde zo ongeveer halfweg ons schoolpad.
De geur van varkens waren we wel gewend,
maar gieren dat die beesten deden, het ging je
door merg en been.
Een paar keer heb ik daar eens in die
schuurtjes gekeken, maar ik was toch wel een
beetje bang. Die varkensberen zijn veel
drukker dan de zeugen. Ik was steeds bang
dat ze over het schuttinkje zouden springen.
En het gepotdekselde boetje van Piet Bakker
was ook niet zo sterk
Zagen we dus op de weg een man lopen met
een varken, dan wisten we: die gaat naar Piet
Bakker. Heel rustig ging dat: een touw om
een van de achterpoten en men wandelde naar
de berenboet. Een varken is nu eenmaal een
gek dier: zou je het met een touw om de hals
willen begeleiden, dan zou je dat nooit
lukken, want als je het vooruit trekt, wil het
achteruit. Een touw aan het pootje is nog de
beste oplossing.
Even voorbij Piet Bakker woonde Piet
Strengman. Hij was krengenslager en hij
handelde er ook nog wat bij. In het voorjaar
brachten de boeren de dode lammeren naar
hem en in de winter mollen. Piet stroopte de
huidjes eraf en verkocht ze.
Soms slachtte hij een jonge geit. Dan kocht
mijn moeder wel eens wat, maar anders
durfde ze het niet. Wist u dat geitenvlees erg
lekker smaakt?
Piet Strengman had een bijnaam: Piet Neus.
Hij miste zijn neusbeentje, zodoende had hij
alleen maar een soort dopje, dat bij het
spreken nogal beweeglijk was.
Er stond nog een heel klein huisje aan ons
schoolpad. Daar woonde Ootje Appel -
eigenlijk Appelman, maar die naam was te
lang.
Vereniging bestaat
15 jaar
De Vereniging van Vrienden bestaat dit
jaar 15 jaar en ter gelegenheid hiervan
organiseert de vereniging op 14 oktober
een
VRIENDENAVOND
in buurthuis De Deel, 't Kruis
aanvang 20.00 uur
Vrienden en introducees zijn van harte
welkom op deze gezellige avond.
door G. Modder-van Twisk
5