Gelovig in de Sint in de vijftiger jaren
Echte Ballungrud stalen noren
November 2022
47
Door de jaren wijzer geworden weet ik dat er als aller
laatste altijd nog wat na komt. Maar wat? Al heeft moe
der nog zoveel overleg met Sinterklaas, wat hij hierna
nog brengt handelt hij volstrekt naar eigen inzicht af.
De sfeer in huis verandert. Bij de nieuwe warme choco
lademelk voel ik dat de anderen weten dat er nog wel
iets komt en dat het niet van Sint komt. Maar tegelijk zijn
ook zij in afwachting van wat 'de Sint' dit jaar weer aan
speciaals brengt.
Dan wordt een prachtige grote fruitmand met duur fruit
afgegeven. Dat soort fruit eten wij nooit. Een enkele keer
eten we een banaan of een sinaasappel, maar de groente
boer komt nooit bij ons aan de deur. Nu zijn er walnoten,
mandarijnen, een ananas en een kokosnoot. En vreemde
dingen! Nooit gezien. Lychees blijkt later.
Nu wordt het me duidelijk gemaakt. De gulle gevers van
deze geheimzinnige bijzondere cadeaus, zijn de 'aanleg-
gers van de schuitjes'. Lou Kalverdijk en Arie Bruin van
de Spoorstraat hebben enkele akkertjes in 'De West' aan
de noordwestkant van het Geestmerambacht. De vaar-
polder waar ook mijn vader en broer Arie hun tuinbouw
grond en weiland hebben. Bij ons aan de slootkant liggen
er van Lou en Arie elk een bootje vast bij ons stuk van het
eiland. Omdat ze verder weg wonen is dat erg makkelijk.
In plaats van uren te moeten varen, komen ze met de fiets
naar ons en dan gaan ze nog even verder met hun schui
tje naar hun land.
Als dank daarvoor brengen dus de groenteboer, de bak
ker of de visboer 'namens Sint' die aparte waardevolle en
mooi verpakte Sinterklaascadeaus.
Aan de draad van een tiental meters zitten kleine papier
tjes met steeds wisselende namen. Degene die dan aan de
beurt is moet de kluwen afrollen en een nieuwe oprollen.
Spanning en sensatie als die nieuwe kluwen uit je hand
valt. Moet je weer opnieuw beginnen.
Een andere keer worden de pakjes gezelschapspelletjes
met wel drie, vier of vijf papiertjes eromheen. Met steeds
een andere naam op elk papiertje. Zo is er een heel groot
pak voor mij! Maar onder het papier zit nieuw papier met
een andere naam erop. Dat valt erg tegen. En dan komt
het eind.
'Alle cadeaus zijn wel gebracht' zegt moeder. We zingen
luidkeels de gulle gever toe: 'Dank u Sinterklaasje'. Maar
dan
Groter, ouder, wijzer:
Ongelovig
Als ik een jaar of wat
later niet meer ge
loof en moeder heeft
gezegd dat Sint niks
meer brengt stap ik
samen met mijn oud
ste broer de deur uit
om buiten te kijken of
er nog wat komt. En wie het brengt.
Het is een mooie droge heldere frisse Sinterklaasavond.
We lopen over het onverlichte pad naar de zwart geteerde
oude houten brug. Ik dicht bij mijn broer. Je weet nooit of
er toch nog ergens een verdwaalde Piet loopt. Hij zal zo
maar voor je neus staan. Of bij de buren vandaan komen.
We gaan de brug op en kijken uit over de Ambachtsdijk
waarmee ons pad via de brug verbonden is. Het is dood
stil op de dijk. Mooie rustige avond. Geen verkeer. Dan
wordt het toch spannend, als vanuit de verte een lichtje
dichterbij komt. Als de fietser bij onze brug is stopt hij.
Geen Piet noch Sinterklaas. Het is de groenteboer Kaas
die een hele grote fruitmand bij zich heeft. Hij geeft hem
nu we daar toch staan maar aan ons af. 'Met de hartelij
ke groeten van Sinterklaas' grinnikt hij. Later bezorgt een
andere groenteman nog een mand thuis.
Soms wisselt de ge
ver een jaar de in
houd van de mand
en wordt een vismand
gebracht. Met zure
haring en zult, rol-
mops, gebakken ha
ring in het zuur en an
dere vis in glas of blik.
