Gelovig in de Sint in de vijftiger jaren
Een zak met pakjes
November 2022
46
Pakjesavond
Maar wat jaren later is het weer 5 december en pakjes
avond. De storm beukt op de grote ramen. De overgor
dijnen zijn al dicht. 'Blijft het warm,' zegt moeder. Ik kan
niet wachten tot het begint. Maar eerst moet Arie de koei
en gemolken hebben en de melk aan de weg gezet zijn.
En als ook vader zijn werk aan de kool beëindigd heeft
en binnen is, eten we wat en gaat het heerlijk avondje
van start. Binnen is het warm en gezellig. Iedereen van
ons gezin zit om de grote eettafel midden in de huiska
mer. Steevast krijgen mijn grotere zus, broers en ik op 5
december eerst zowel een speculaas- als taaihart. En voor
vader is er een groot stuk snijtaai. Toch iets van de Sinter
klaas tafel, denk ik. We krijgen er bij de chocolademelk
een dikke snee van.
Ballangruds
Het is ook weleens beter gesteld met de portemonnee
van Sint. Stik-jaloers ben ik op mijn grote broers en zus
als die in een volgend jaar 'echte schaatsen' krijgen. De
grote dozen zijn al indrukwekkend, maar de zwart ge-
schoende stalen noren - echte Ballangruds - en de bruin ge-
schoende kunstrijschaatsen voor mijn zus maken pas echt
diepe indruk.
En weer een ander jaar is er die grote zwarte Gazelle he
renfiets die in het weinig aangelichte 'hossie' staat, het
altijd koude groen geverfde houten aanbouwtje aan het
huis. Er zit een vent op die fiets waar ik erg van schrik.
Die vent is als ik dichterbij kom een blauwe overall met
proppen kranten erin waartussen ook cadeautjes zitten.
De deftige zwarte Gazelle herenfiets is voor vader. Achter
staat er ook een damesmodel voor moeder. En voor mij is
er een boekje: Piet Pelle met zijn Gazelle.
Naarmate ik ouder word bedenkt Piet op deze avonden
geregeld grappen. Een heel klein mooi duur cadeautje
wordt bijvoorbeeld in de kern van een kluwen wol ver
borgen.
Mijn angst en de spanning slaan om in grote vreugde.
Dank je wel Sinterklaas' roepend sleep ik de zak met ca
deaus de huiskamer in.
Zo snel mogelijk. Ik ontmoet liever geen Piet in het halle
tje. In een pakje zit een mondorgel. Mijn oude was klein
en verroest. Dit is een mooie grote. En het doosje is prach
tig. Moeder zegt weleens dat ze stiekem hoopt dat een
van de kinderen ooit goed mondorgel leert spelen. Maar
zonder les lukt dat niet, weet ik. Ook al geeft Sinterklaas
steeds weer een nieuwe.
Er zijn altijd ook vreemde dingen op zo'n pakjesavond.
Sinterklaas is zuinig en hergebruikt papier. Soms staan er
twee namen op een pakje. Na even voelen beslist moeder
voor wie het is. 'O dit is voor Arie.' Terwijl er ook Louis
op het pakje staat. Klopt, zie ik al gauw. Die sokken zijn
te groot voor mij.
De Goedheiligman is uitstekend op de hoogte van het
wel en wee in de familie. Dat blijkt uit de vele rijmen bij
de cadeaus. Ook weet hij dat mijn fietsje te klein is ge
worden. In de loop van de avond word ik moediger. Na
weer een nieuwe flinke bons op de ramen wil ik meteen
kijken of er wat is. 'Rustig aan. Eerst even wachten,' zegt
moeder. En net als ik de kamer uit wil gaan zegt een broer
plagend: 'Misschien is er nog wel een Piet in de buurt.'
Dat heeft even effect. Ik wacht. Maar na wat seconden
trek ik voorzichtig de deur open en kijk om een hoekje in
de hal. Geen Piet, wel een nieuwe zak met cadeaus en er
staat een fietsje naast. Ik zie het meteen. De fiets is mooi,
niet nieuw, maar wel voor mij!
Aan alles is te merken dat Sint vaak geen dikke porte
monnee heeft. Maar hij is wel in staat ervoor te zorgen,
dat soms een grote wens toch wordt vervuld.
Nu ik ouder ben mag ik ook de hele Sinterklaasavond op
blijven. De eerste keer vind ik dat heel erg spannend. Wat
gebeurt erop zo'n avond waar de anderen zo geheimzin
nig over doen? Eigenlijk lijkt slapen, terwijl Sint langs
gaat komen bij de ouderen, wel zo prettig. Want nu is
er iedere keer die grote spanning of er wat komt en wat
dat dan is. Oudere broers, af en toe plotseling weg, zijn
ook niet te beroerd de spanning met foute grapjes op te
voeren. 'Zal ie wel komen? Arie vraagt het zich luidop af.
En Theo grapt: 'Heeft Sint zijn been niet gebroken? 'Het
weer is veel te slecht. Hij komt vast niet.'
Moeder vindt het genoeg: 'Hou nou maar op jullie. Hij
komt vast wel,' stelt ze mij gerust. Het voelt af en toe dat
ze om me lachen als ik na een teken van moeder ook op
deze leeftijd met angst en beven de gang op ga. 'Ga maar
eens kijken of er wat staat'. Wonderwel heeft ze het nooit
mis.
