Gelovig in de Sint in de vijftiger jaren
Bij de bakkers waren dergelijke Sinterklaastafels te zien
Een klomp zetten met een wortel en hooi voor het paard van Sinterklaas
November 2022
45
Voor even voelen we ons het middelpunt van de Lan-
gedijker samenleving. Sint begint zijn intocht toch maar
mooi bij ons! De Pieten breken de voorraden pepernoten
aan. Het aantal kinderen is klein. Dus krijgen we veel.
de tekening, de hoeveelheid wortels of hooi, het blijft bij
wat pepernootjes. Een enkele keer zit er een in gekleurd
zilverpapier verpakte muis of kikker van fondant in.
Als ik wat ouder ben probeer ik vaker wat te krijgen en
zet ook op andere avonden dan de woensdag- en zater
dagavond mijn schoen. Maar ik vang bot. Het is overdui
delijk dat er tussen moeder en Sinterklaas nooit een mis
verstand is over hoe vaak en op welke dagen ik schoen
mag zetten.
We noemen dat in het West-Fries snaitaai. Meestal
krijg je er, als je een keer binnen mag komen voor
een kijkje op de Sinterklaastafel, een stukje van.
Ik kom dus wel bij die tafels. Maar Sinterklaas
niet denk ik. Want nooit zit er van al dat vele lek
kers iets in mijn schoen.
Achter de landauer aan
Als ik enkele jaren later op de basisschool zit en de weg
naar Noord-Scharwoude goed ken, loop ik met een
vriendje achter die landauer met Sint-Nicolaas mee. Bij
de brug naar ons huis zwaait moeder enthousiast naar
Sinterklaas. 'Dag Sinterklaas' roept ze. En als ik
langsloop om de eerste pepernoten af te geven
zegt ze: 'Doe je voorzichtig?! Die eerste peper
noten hoef ik zo niet vier of vijf kilometer mee
te slepen tot diep in Noord-Scharwoude. 'Nou,
veel plezier hoor,' hoor ik nog net als ik snel
door loop.
Er lopen Pieten zat. Daar komt er weer een.
'Piet, Piet,' roep ik vragend, met koude open
gevouwen handen. Uren loop ik zo tussen de
joelende schare jeugd en raap pepernoten. Moe
maar blij loop ik later met de zwaar gevulde zak
drie kilometer terug naar huis.
Schoentje zetten
Diezelfde avond mag ik schoentje zetten. Dat is
een heel ritueel. Als laatste gelovige van ons
gezin doe ik dat in mijn eentje. Schoen bij de
met antraciet gevulde warme kachel en zingen
uit volle borst. Een enkele keer staat er ook een
schoen van een grote broer. Daar zing ik ook
maar voor. De volgende ochtend zit er altijd wel
wat in de schoen. Soms heb ik een klomp gezet
met hooi en een wortel erin. In de hoop een wat groter
cadeautje te krijgen.
Klasgenootjes krijgen immers al echte pakjes in hun
schoen. Maar ongeacht schoen of klomp, de grootte van
Sinterklaas tafels kijken
Fietsend van de katholieke jongensschool in Noord-Schar-
woude naar huis, kijk ik onderweg graag naar de Sinter
klaastafels bij de bakkers Kuin, Rood, Jonker en Swart
en bij de kruidenierswinkels van Stoop en Hans
Leijen. Op lange tafels, prachtig met witte tafel
lakens gedekt, liggen ware tentoonstellingen aan
chocolade, fondant en suikergoed.
Harten en poppen van speculaas en taaitaai.
Chocoladeletters in allerlei formaten en smaken
en strooigoed. Taaitjes zacht en hard in allerlei
vormen. Marsepeinen beesten en allerlei figuren
waaronder fruit in prachtige kleuren. Bij bakker
Swart molens van een ander soort harde taaitaai.
Heel lekker. En hele grote gele taaitaaibroden die
naar anijs smaken.
T
1 v -
-
