Gelovig in de Sint in de vijftiger jaren Sinterklaas op de 'Luizeknip' November 2022 44 Dan schrik ik ontzettend als er plots op een raam wordt gebonsd. 'Ga jij maar eens kijken of er een pakje is Louis, zegt moeder. 'Kijk uit voor Piet' zegt mijn jongste broer Theo. Dat maakt me niet minder bang. Hand in hand met moeder, waag ik me door de kamerdeur naar de hal. Ge lukkig brandt er licht. 'Er ligt een pakje!' schreeuw ik. Gauw pak ik het en ren de drie meter terug, de veilige woonkamer in. Het pakje is voor mij. Er komt een klein plastic autootje uit het pak papier. 'Dank je wel Sinterklaas' roep ik zo hard mogelijk. onder schoenen of laarzen. Mijn grootste cadeau ligt elk jaar dichtbij die geheimzinnige fruitmanden die de vori ge avond blijken te zijn gebracht. 'Noord-end' Als ik ouder en groter word, maar nog steeds in Sint ge loof, weet ik dat na Sint-Maarten de Sinterklaastijd be gint, met de intocht van de Goedheiligman in ons dorp Oudkarspel. Hier en daar liggen haaks op die dijk brug gen over een sloot. Ze verbinden de eilanden met de straat op de dijk, die bij ons Ambachtsdijk heet en zuide lijker overgaat in de Dorpsstraat. Op de eilanden liggen paden en daaraan staan huizen. Aan zo'n pad wonen wij, het laatste huis van drie. Op die Ambachtsdijk begint Sint altijd zijn jaarlijkse in tocht, aan het 'Noord-end' van Oudkarspel. Dat is een begrip. De bewoners verder in de Langedijker dorpen spreken er met een beetje minachting over. Voor hen is het een soort einde der dingen. Afgelegen en eenzaam. Dunbevolkt, winderig en koud. Niemand moet er ooit zijn. Het ligt ver van het centrum in Noord-Scharwou- de waar de katholieke kerk en scholen zijn. Trappel-end noemen ze het ook. Ik snap er niks van. Die minachting voelt niet goed. Daar om is het zo mooi dat nou net Sinterklaas elk jaar zijn triomfantelijke intocht bij ons begint en daarna verder trekt door de vier dorpen. Zittend in een zwarte open landauer met enkele bruin-witte paarden ervoor. Als je er dichtbij staat ruik je ze. De Ambachtsdijker buurkinderen verzamelen zich bij het laatste huis op de dijk, dat van Jan Kramer. We krijgen alle aandacht van Sint en zijn Pieten. Stoeltje zetten Als kleuter mag ik niet de hele avond mee maken en moet ik vroeg naar bed. Maar eerst zing ik nog een liedje bij mijn stoeltje. Dat mag ik op deze avond klaarzetten. In plaats van een schoen. Een familietraditie. En wie weet legt Sinterklaas daar dan 's nachts pakjes voor mij op. In alle vroegte kom ik de volgende ochtend van zolder om te kijken wat er ligt. Ik ga zachtjes de trap af en moet erg stil zijn. Vader slaapt nog. Maar daar zit ik dan in pyjama. De kachel koud, de kamer koud. Maar vol opwinding. Want Sint is toch maar mooi geweest. Op het stoeltje liggen pakjes. Moeder kijkt mee. Ze is gek op dit feest en niets wil ze missen van de vreugde van de jongste die als laatste nog gelooft. Uit de pakjes ko men een speculaas- en taaihart. Sui- kerbeestjes en wat ander snoepgoed. 'Wel met iedereen delen hoor zegt moeder. Verder is er wat eenvoudig speelgoed. En een klein mondorgel- tje in een mooi doosje. Verder een serie nuttige kledingstukken. Wollen sokken die verdacht veel lijken op die moeder vorige week breide. Een nieuwe warme flanellen pyjama. 'Dat is mooi! Kan je net gebruiken,' zegt ze met ietwat onnozele blik. Moeder weet altijd wel een opmer king te maken die meerwaarde aan het cadeautje geeft. Dan is er ook nog gebreid ondergoed zoals een borstrok. Of een trui die wij thuis op z'n West-Fries, 'vrok' noemen. 'Trek eens aan. Eens kijken of hij past.' Moeder trekt hem over mijn hoofd. 'Au, au!' Beetje krap in de hals, mijn oren doen pijn. En moeder is niet zo zachtzinnig. 'Prachtig, precies de goe de maat. Hij moet nog even wat oprekken. Dat komt wel goed in het gebruik!' Moeder klinkt heel tevreden. Naast dit nuttigs en voorspelbaars slaagt Sint er op een of andere manier regelmatig in, ook een heel mooi groot bij zonder cadeau bij het stoeltje te zetten. Een nieuwe, twee dehands kleuterfiets. Helemaal nieuwe kinderschaatsjes. Houten muizen met feloranje banden om vast te knopen 1

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Van Otterplaat tot Groenveldsweid - Langedijk | 2022 | | pagina 46