nipper
uizek
Louis Groen
Café De Roode Leeuw met rechts de stal waar werd gebiljart
November 2021
20
Ik slenter weg. Koekhakken heb ik al gedaan. In de hob
belende geit bij Kuilman ben ik ook al geweest. De hele
kermis heb ik gezien. Luizeknip vind ik een gekke naam
voor een kermis. Thuis vertellen ze dat de vroegere ba
zin van het café Louise Knip heette. Dat ik bijna dezelfde
naam heb, vind ik heel bijzonder.
Ooit ben ik, heel jong nog, samen met mijn broer Theo op
deze kermis op de foto gegaan. Zitten we allebei op het
hek van de familie Danklof. Op de achtergrond zie je nog
de hokken voor de bevers die ze hielden in de ringsloot
achter hun huis.
Theo en Louis Groen(rechts) in 1955 tijdens de
Luizeknipper kermis op het hek van de familie Danklof
Eind jaren vijftig vorige eeuw sta ik bij de schiettent met
een paar andere jongetjes te kijken naar het rozen en pun
ten schieten. Er komen wat donkerharige grote jongens
aan. Ze dringen zich nogal nadrukkelijk naar voren en
willen schieten. 'Het zijn Italianen,' zegt een van de jon
getjes. 'En ze hebben stiletto's. Kijk maar uit!'
Ik ben onder de indruk en blijf wat op afstand. Stiletto's
heb ik in de messenwinkel in Alkmaar gezien toen ik met
moeder daar mijn dolk kocht die ik bij mijn padvinders-
uniform mag dragen.
Gevaarlijk ding zo'n stiletto. Dat heb ik toen wel gezien.
Maar ik vergeet het snel en kijk naar het schieten. Mijn
broer Arie kan het behoorlijk goed en schieten vind ik
spannend. Zelf wil ik een klapperpistool. Maar die is te
duur.
Naar de Roode Leeuw
Omdat ik nu dus de hele kermis al heb gezien ga ik zoet
jes aan richting café De Roode Leeuw van Jan Dekker.
Mijn vader zal wel in 'De Stal' zitten. Misschien krijg ik
wat te drinken en een extra kermiscentje. Binnengeko
men ruik ik meteen het bier. Achterin is een biertap en
een buffetje. Op de biljarts uit de zaal van het café, die
nu in De Stal op de vloer van straatstenen staan, wordt
gebiljart. Tegen de muren van de ooit als paardenstalling
gebruikte stal staan banken. Daarop zitten veel mannen
uit de buurt aandachtig te kijken naar de biljarters. Het is
er stil. Wat verderop zie ik vader zitten en ik ga voorzich
tig naar hem toe.
Vader fluistert: 'Ssst, zachtjes. Rustig zitten en kijken.'
Dat doe ik natuurlijk, want dat maakt de kans groter dat
ik een flessie krijg. Vader zit aan een jong borreltje. Bijna
alle wat oudere mannen drinken een jonkie of een oude
jenever. De jongeren drinken bier.
Biljarters willen stilte om met aandacht hun keu tegen
'hun' witte stootbal te zetten en te stoten. Er zijn drie bal
len, maar er wordt nooit tegen de rode gestoten. Het is
serieus werk dat biljarten, want er wordt om kaartjes ge
speeld.
Ik heb al vaak gekeken en weet ongeveer hoe het gaat.
Dit keer is Jacob Blom markeur en leidt het spel. Wat zal
Neeltje, Jacobs vrouw, groos zijn, denk ik. Hij start net een
nieuwe pot bij het tweede biljart. Spannend!
'Wie zet in' vraagt spelleider Jacob.
'Vijftien kaartjes,' roept iemand.
'Twintig,' roept Arie Rietveld.
'Vijfentwintig.' Het is de eerste bieder weer.
'Dertig,' zegt de bekende biljarter Bertus Vroling uit
Zuid-Scharwoude.
Ik vind het reuze spannend en zie Arie aarzelen. Hij over
legt snel even met zijn vriend, mijn broer Theo, die met
een biertje in zijn hand het biljarten gadeslaat. Ze kennen
Bertus wel een beetje en die staat vaak porsie.
Die deelt dan zijn verlies of winst met een paar maten.
O
ermis
o
