Piet ^Veesten
de historie
voor
LDTULFg JlMIKÜ
Arie Kaan
Ze kunnen goed samenwerken omdat ze elkaar aanvul
len. Piet met nieuwe ideeën en vader die wat remt: "hoe
veel kost dat wel niet?" Maar bij de eerste vaartocht met
een motorschuit, na de oorlog, gaf vader Willem toe dat
hij erg blij was met deze investering. Wat een gemak! Het
was een schuit die was gekocht van Kees Bruin die naar
Nieuw Zeeland emigreerde. Piet had er een Penta buiten
boordmotor op gezet.
Piet Woestenburg haalt de kool binnen en
maakt een mooie stapel
Op een zondagmiddag kwam een man Het Regthuis
binnen met een paar fotoalbums. Ik had toen dienst als
suppoost en we gaan aan een tafel zitten om ze te be
kijken. Al snel ontdek ik dat deze man, die al een lang
leven achter zich heeft (geboren1929), een boeiend ver
teller is. Hij laat mij prachtige foto's zien die uit een tijd
komen dat er maar heel weinig foto's werden genomen.
Zeker tuinders maakten nauwelijks foto's. Die waren
hard aan het werk en hoe interessant kan het nou zijn
dat je een foto maakt van je werk. Bovendien kost het
geld dat wel beter besteed kon worden, als het geld er
al was trouwens.
Maar deze man was tuinder geweest en had daar toch
oog voor gehad. Gelukkig had hij er toen geld voor
over om het tuindersleven vast te leggen. Hoe er ge
werkt werd, hoe het schaften ofwel het 'koppie doen'
eruit zag, hoe de kool per slee over het ijs werd ver
voerd, hoe de ruilverkaveling alles veranderde en ga zo
maar door. We spreken af dat ik een keer bij hem langs
ga voor een uitgebreid interview, want ik voel dat hij,
Piet Woestenburg, mij veel kan vertellen.
Piet Woestenburg al vroeg in zijn jeugd aan het werk
In Noord-Scharwoude geboren in 1929, was 6 klassen op
de lagere school in die tijd vaak ook het eindstation. Er
was wel een 7e klas om in zo'n extra jaar nog verder bij te
leren, dan hoefde je nog niet naar een school voor voort
gezet onderwijs te gaan. Piet deed die 7e klas ook, maar
daarna begon ook meteen zijn werkzame leven.
Het is dan 1942 en de Tweede Wereldoorlog is in volle
gang. Hij begint te werken bij kruidenier Stoop in Oud
karspel. Boodschappen rondbrengen, een jaar lang, goed
opletten op de bonnetjes die erbij horen want veel is 'op
de bon'. Maar hij wil het liefst bij zijn vader Willem, die
tuinder is, komen werken. Die ziet dat ook wel zitten en
ze huren er land voor bij.
Het gemak van een motorschuit, Piet achter het roer
op het Gorterdiepje in Noord-Scharwoude in zijn
tweede en grotere 'metor'
Piet ontwikkelt zich door cursussen te volgen, haalt ook
zijn Middenstandsdiploma. Gaat naar de avondschool
voor detailhandel in Alkmaar, want een groentewinkel
beginnen lijkt hem wel wat. Al die plannen worden enke
le jaren na de oorlog doorkruist door een oproep voor de
keuring van de militaire dienstplicht. In die tijd dreig je
dan uitgezonden te worden naar Nederlands-Indië. Daar
gaan veel jonge soldaten naartoe om daar de 'orde te her
stellen', ook uit Langedijk. Maar hij wordt afgekeurd we
gens een liesbreuk. Dit voorkomt dat hij Langedijk moet
verlaten en zijn vader verder alles alleen had moeten
doen.
Bekend door zijn kolfprestaties
"Vanaf 15 jaar mochten we op zondagmiddag biljarten in café
De Schelvis. We keken dan wel eens om een hoekje bij het kol
ven. Toen zei een van die mannen "Jochie hou jij die stok es
effies vast want je ken pittig biljarte dus je zalle wel kolve kenne
ok". Ik kreeg een stok in mijn handen en inderdaad kon ik het,
ik had er kijk op."
Hij wordt lid van de vereniging 'Gezellig Samenzijn' en
zal dat zijn hele leven blijven. Hij leert snel en dit resul
teert in 1948 in het Langedijker kampioenschap voor ju
nioren. Het blijkt voor Piet een prachtige hobby die hij tot
zijn 90e jaar zal blijven doen.
54
November 2020
