Broek op Langedijk kreeg in 1946 een Indische huisarts
De apotheek
Voor het klaarmaken van de medicijnen was juffrouw J.
Bakker aangesteld. Zij kwam uit Broek op Langedijk en
had een opleiding tot apothekersassistente gedaan.
Na het spreekuur van de dokter kreeg zij de recepten
door die de dokter had voorgeschreven.
Deze werden 's middags klaargemaakt en konden opge
haald worden bij de apotheek van de dokter, of op het
verdeelpunt bij mevrouw Semeins in Noord-Scharwou-
de. Ook werden er tegen een kleine vergoeding medicij
nen rondgebracht door de familie Pluister.
De grondstoffen voor de medicijnen werden gebracht
door de bodebedrijven. Dit was in het begin door trans
porteur Thijs Maars die toen nog met paard en wagen
reed. Later ging Maars samen met Rentenaar en hadden
ze een vrachtauto waar de naam Rema op stond. Zo wer
den in rieten manden verschillende flessen met medicij
nen afkomstig van de firma Brocades en van de Amster
damse Chinine fabriek, alles goed ingepakt in houtwol,
afgeleverd bij de apotheek. Na gebruik moesten de fles
sen weer goed schoongemaakt worden. Dit was vaak een
mooi klusje voor de al wat grotere kinderen en in dezelf
de manden werden de flessen weer retour gezonden naar
de leverancier.
De door de dokter voorgeschreven drankjes, pillen, poe
ders of zalfjes werden in de apotheek verder en zo moge
lijk nog dezelfde dag klaargemaakt door juffrouw Bakker.
Drankjes gingen in flesjes, pillen en zalfjes in doosjes, en
poeders in dichtgevouwen papierensachets. Vaak kon
den de medicijnen 's middags nog worden opgehaald.
Voor een herhalingsrecept moesten de flesjes terugge
bracht worden, deze flessen werden dan weer grondig
gereinigd en opnieuw gebruikt.
Spreekuur en visites
Dokter zelf had elke dag om 8.00 uur inloopspreekuur
en dit duurde totdat de wachtkamer leeg was. Dat kon
behoorlijk uitlopen, zodat het warme eten tussen de mid
dag er wel eens bij inschoot. Vanaf 14.00 uur ging hij vi
sites rijden en bezocht hij de zieke mensen thuis. Hoewel
de dokter al een auto (altijd een Fiat) had, nam dit met al
die paden en bruggetjes in de Langedijk heel wat tijd in
beslag. Hij moest veel te voet doen en had een hekel aan
de in de winter gladde bruggen.
Mocht het nodig zijn dan werden er 's middags ook door
de dokter en zijn vrouw nog medicijnen klaar gemaakt.
Ook 's avonds kwamen er nog mensen op afspraak langs
en het werd meestal na twaalven voordat hij naar bed
ging. In die tijd moest een huisarts 24 uur per dag be
schikbaar zijn.
Bij de voordeur was een dag- en nachtbel en het gebeurde
regelmatig dat de familie wakker schrok door de nacht-
bel en dokter eruit moest voor een spoedgeval of een be
valling. Bevallingen vond hij altijd een zeer mooie bele
venis en als alles goed was gegaan met moeder en kind
gaf hem dat veel voldoening.
Visites rijden was ook veel lopen, zoals hier op het
Langebrugpad in Boek op Langedijk
Ook in de weekenden was hij niet altijd vrij. Hij ging op
zondag vaak naar het ziekenhuis in Alkmaar om patiën
ten te bezoeken. Hij bezocht zelfs TBC-patiënten in het
sanatorium in het Gooi.
Eenmaal in de 4 weken draaide hij met de overige artsen
van Langedijk en Sint Pancras een weekenddienst. Dat
waren in zijn tijd dokter De Wit uit Oudkarspel, dokter
Wilmink uit Zuid-Scharwoude en dokter Destrée uit Sint
Pancras.
Zelfs bereikbaar op de tennisbaan
Voor ontspanning tenniste hij op de maandagavond met
zijn vrouw op het sportpark De Hout in Alkmaar. De kin
deren waren toen al wat ouder en moesten 's avonds de
telefoon opnemen. Als het een spoedgeval betrof, moes
ten ze hun vader bellen via de groenteboer die aan de
Nieuwpoortslaan naast de tennisbaan woonde.
Deze moest dan snel naar de tennisbaan om te zeggen dat
de dokter onmiddellijk naar huis moest bellen. Alleen de
naam van de patiënt die gebeld had, was niet voldoende.
Als het bijvoorbeeld een Balder betrof, moest je wel we
ten welke Balder het was.
De kinderen moesten dan ook altijd vragen om welke
Balder het precies ging: Balder-Glas, Balder-Bak, Bal
der-Kostelijk of Balder-Balder.
10
November 2020
