Jan Marsman jr.
Een tijdje geleden kreeg ik van Jan van der Weerd uit Zuid-Scharwoude enkele dvd's met gescande foto's om te
kijken of er voor de Stichting Langedijker Verleden bruikbaar materiaal tussen zat.
Het bezit van een schuit was in Langedijk voor de
ruilverkaveling gemeengoed. Iedere tuinder had
wel een of meer schuiten en ook veel anderen had
den een schuit of roeiboot. Al deze schuiten en roei
boten waren open, dus moest je na iedere regenbui
hozen. Daarnaast waren er natuurlijk nog de veel
grotere Langedijker vrachtschepen. Maar bijna nie
mand had in die tijd een plezierjachtje. Jan vroeg
zich dan ook af, of hij de eerste aan de Langedijk
was met een echt jachtje. Bij het digitaal overnemen
van die foto's kwam bij mij het idee op om het bij
enkele van die foto's behorende verhaal van Jan
aan het papier toe te vertrouwen.
Jan van der Weerd (geboren 6 mei 1928 te
Zuid-Scharwoude) aan het woord:
In 1951 ben ik met mijn Annie getrouwd en wij
gingen in Zuid-Scharwoude wonen in het bekende
huisje dat tussen de Dorpsstraat en de Voorburg
gracht stond ingeklemd. Onze twee zonen Kees en
Dirk zijn daar ook geboren en opgegroeid.
Eind jaren 50 groeide bij ons het verlangen naar het be
zit van een eigen bootje. Niet een vlet of roeiboot, zoals
iedereen, maar een echt plezierjachtje, waar ik met mijn
gezin mee op vakantie kon. Niemand in Langedijk had
zo'n plezierjachtje, dus was ik de eerste.
Maar ja, dat geld hè? Zo'n bootje kost veel en dat was
voor mij als timmerman - machinaal houtbewerker in
loondienst niet op te brengen. Ik kreeg van een kennis
een tip dat er in Landsmeer bij een jachtwerf een oud en
gammel jachtje op het droge lag. Voor 100 gulden werd
ik de nieuwe eigenaar, in die dagen nog een heel bedrag.
Een paar dagen later zijn wij met een geleende dekschuit
naar Landsmeer gevaren om het jachtje op te halen.
Waarom met een dekschuit? Het jachtje kon niet meer
varen omdat het lek was en de motor het niet meer deed.
De Andikeja op mijn werf achter het huis van mijn ouders
Maar waar kon ik ons jachtje opknappen? Niet bij ons
eigen huis, want daar was natuurlijk geen ruimte om
heen. Mijn ouders, iets verderop aan de oostkant van de
Dorpsstraat, hadden een diepe achtertuin waar ik mijn
jachtje op het droge kon leggen. Ik was dan wel geen
scheepsbouwer, maar wel timmerman en het was een
houten jachtje, dus dat kon ik wel aan. De bodem en de
kiel waren nog goed, maar de rest van het jachtje er
was veel werk te doen. Plank voor plank en spant voor
spant heb ik het hout van ons jachtje vernieuwd. Regel
matig kwamen er belangstellende dorpsgenoten kijken,
zij betwijfelden of mij dit ooit zou lukken.
Vele zaterdagen en andere vrije dagen gingen erin zitten,
zelfs een hele vakantie. Eindelijk waren de romp en de
bovenbouw klaar, toen kon het glas van de ramen van
de kajuit erin en kon er worden geschilderd. Toen ook
de motor klaar was en weer ingebouwd, konden we een
proefvaart maken.
De afbouw van de Andikeja bij ons huis aan de Dorpsstraat De proefvaart met onze zoons Kees en Dirk
Oktober 2017
