Sluiswachter Simon Volkers Graafwerkzaamheden in het kader van de bouw van de sluis door de firma Oberon bleven leven). Eind jaren twintig werken hij en zijn va der als groenteboeren in Heerhugowaard. Maar dat stopt abrupt als vader Jan in 1930 overlijdt. We zien Simon daarna weer terug in de eerder genoemde werkloosheids projecten, waar hij als polderwerker graaft aan het kanaal Alkmaar - Kolhorn. Het werk als polderwerker zint hem niet zo erg en dus bekwaamt hij zich op een ander vlak. Zo haalt hij in 1933, met een goede beoordeling, zijn poli- tiediploma. Het lot zal echter anders beschikken. In 1934 solliciteert hij bij Provinciale Waterstaat naar de functie van sluiswachter op de dan nog te bouwen Roskamsluis. Waarschijnlijk is hij hiertoe 'aangezet' door ing. J. Schuurman, de ontwerper van de sluis. Deze bege leidde tevens de uitvoering en was daardoor vaak te vin den op de bouwplaats. Blijkbaar bestond er een 'klik' tus sen beide mannen, wat in een levenslange vriendschap resulteerde. Het antwoord op de vroege sollicitatie was eenvoudig en ambtelijk: afgewezen omdat "er bij mijn Dienst een vacature, als door U bedoeld, niet bestaat". In de twee daaropvolgende jaren werkt Simon in dienst van de firma Oberon mee aan de bouw van de sluis. De sollicitatie van een paar jaar eerder is echter niet in vergetelheid geraakt. In 1937 valt hij af en toe in als sluis wachter. Uit de originele loonbriefjes wordt duidelijk dat de invalbeurten langzamerhand overgaan in een 'los' dienstverband: 1938: 4 maanden, 1939: 8 maanden, 1940: 7 maanden en 1942: 8 maanden. Ondertussen is Simon in 1936 getrouwd met Anna Mou- rits (1912), dochter van Klaas Mourits, mollenvanger uit Heerhugowaard. In korte tijd komen er twee zonen: Johannes Nicolaas (Jan) in 1937 en Nicolaas Simon (Nico) in 1939. Omdat het loon van een polderwerker toch echt onvoldoende was om een gezin te onderhou den, runnen Simon en Anna van 1940 tot 1942 daar om ook café Spoorzicht in Heerhugowaard. Eind 1942 wordt dochter Tiny (van café De Schelvis) er geboren. Volgens de familiekroniek en op het biljart. Maar dan wordt hij in datzelfde jaar toch eindelijk aangesteld als 'Arbeider in Algemeenen Dienst' bij Provinciale Water staat. De eerste aanstelling is nog van tijdelijke aard en de jaarwedde bedraagt fl. 1.173,12. Hier gaan nog wel de kosten af voor de dienstwoning (fl. 164,24 per jaar). Het gezin betrekt enkele weken na de geboorte van Tiny de dienstwoning aan de sluis. Het tijdelijke dienst verband wordt in 1949 omgezet in een vast contract met de officiële aanstelling als sluiswachter. In 1963 volgt ten slotte nog de bevordering tot ondersluismeester. De dien sten worden in die tijd gedeeld door twee sluiswach ters: het rooster loopt van 6:00 tot 14:00 en van 14:00 tot 22:00 uur. Wekelijks wordt gewisseld. Anekdotes Simon stond bekend als een hartelijke, enthousiaste, hu morvolle en vriendelijke man. Zo had hij onder de jacht- schippers vele goede kennissen en vrienden. "Hoe kan het ook anders", vertelde hij in 1973 in een interview, "mensen met vakantie zijn altijd plezierige mensen en als je zelf niet chagrijnig van aard bent is het contact er heel gauw." Er zijn flink wat anekdotes overgebleven over Simon en de volgende willen we de lezer niet onthouden: Zo doet hij bijvoorbeeld niet moeilijk als er een houttrans port uit de richting Alkmaar aankwam voor houthan del Eecen in Oudkarspel. Hij opent, geheel tegen de regels in, beide sluisdeuren tegelijk zodat de boomstam men door de stroming ongehinderd kunnen 'doorvaren'. De tweede anekdote heeft betrekking op het vangen van vis op de sluis. De stroming neemt flink wat vis mee, met name snoek en paling. Een fuik is vlot opgesteld achter één van de sluisdeuren en door het openen van een rinket (schuif in sluisdeur om het water door te laten) wordt de vis meegezogen de fuik in. Uiteraard ten strengste verboden, maar de paling smaakte 'merakels' lekker! Als provinciaal 24 Oktober 2016

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Van Otterplaat tot Groenveldsweid - Langedijk | 2016 | | pagina 25