Sluiswachter Simon Volkers
Graafwerkzaamheden in het kader van de bouw van de sluis door de firma Oberon
bleven leven). Eind jaren twintig werken hij en zijn va
der als groenteboeren in Heerhugowaard. Maar dat stopt
abrupt als vader Jan in 1930 overlijdt. We zien Simon
daarna weer terug in de eerder genoemde werkloosheids
projecten, waar hij als polderwerker graaft aan het kanaal
Alkmaar - Kolhorn. Het werk als polderwerker zint hem
niet zo erg en dus bekwaamt hij zich op een ander vlak.
Zo haalt hij in 1933, met een goede beoordeling, zijn poli-
tiediploma. Het lot zal echter anders beschikken.
In 1934 solliciteert hij bij Provinciale Waterstaat naar
de functie van sluiswachter op de dan nog te bouwen
Roskamsluis. Waarschijnlijk is hij hiertoe 'aangezet' door
ing. J. Schuurman, de ontwerper van de sluis. Deze bege
leidde tevens de uitvoering en was daardoor vaak te vin
den op de bouwplaats. Blijkbaar bestond er een 'klik' tus
sen beide mannen, wat in een levenslange vriendschap
resulteerde. Het antwoord op de vroege sollicitatie was
eenvoudig en ambtelijk: afgewezen omdat "er bij mijn
Dienst een vacature, als door U bedoeld, niet bestaat". In de
twee daaropvolgende jaren werkt Simon in dienst van de
firma Oberon mee aan de bouw van de sluis.
De sollicitatie van een paar jaar eerder is echter niet in
vergetelheid geraakt. In 1937 valt hij af en toe in als sluis
wachter. Uit de originele loonbriefjes wordt duidelijk dat
de invalbeurten langzamerhand overgaan in een 'los'
dienstverband: 1938: 4 maanden, 1939: 8 maanden, 1940:
7 maanden en 1942: 8 maanden.
Ondertussen is Simon in 1936 getrouwd met Anna Mou-
rits (1912), dochter van Klaas Mourits, mollenvanger uit
Heerhugowaard. In korte
tijd komen er twee zonen:
Johannes Nicolaas (Jan) in
1937 en Nicolaas Simon
(Nico) in 1939. Omdat het
loon van een polderwerker
toch echt onvoldoende was
om een gezin te onderhou
den, runnen Simon en Anna
van 1940 tot 1942 daar
om ook café Spoorzicht in
Heerhugowaard. Eind 1942
wordt dochter Tiny (van
café De Schelvis) er geboren.
Volgens de familiekroniek
en op het biljart. Maar dan
wordt hij in datzelfde jaar
toch eindelijk aangesteld
als 'Arbeider in Algemeenen
Dienst' bij Provinciale Water
staat. De eerste aanstelling
is nog van tijdelijke aard
en de jaarwedde bedraagt
fl. 1.173,12. Hier gaan nog
wel de kosten af voor de
dienstwoning (fl. 164,24 per
jaar). Het gezin betrekt enkele weken na de geboorte van
Tiny de dienstwoning aan de sluis. Het tijdelijke dienst
verband wordt in 1949 omgezet in een vast contract met
de officiële aanstelling als sluiswachter. In 1963 volgt ten
slotte nog de bevordering tot ondersluismeester. De dien
sten worden in die tijd gedeeld door twee sluiswach
ters: het rooster loopt van 6:00 tot 14:00 en van 14:00 tot
22:00 uur. Wekelijks wordt gewisseld.
Anekdotes
Simon stond bekend als een hartelijke, enthousiaste, hu
morvolle en vriendelijke man. Zo had hij onder de jacht-
schippers vele goede kennissen en vrienden. "Hoe kan het
ook anders", vertelde hij in 1973 in een interview, "mensen met
vakantie zijn altijd plezierige mensen en als je zelf niet chagrijnig
van aard bent is het contact er heel gauw."
Er zijn flink wat anekdotes overgebleven over Simon
en de volgende willen we de lezer niet onthouden: Zo
doet hij bijvoorbeeld niet moeilijk als er een houttrans
port uit de richting Alkmaar aankwam voor houthan
del Eecen in Oudkarspel. Hij opent, geheel tegen de
regels in, beide sluisdeuren tegelijk zodat de boomstam
men door de stroming ongehinderd kunnen 'doorvaren'.
De tweede anekdote heeft betrekking op het vangen van vis
op de sluis. De stroming neemt flink wat vis mee, met name
snoek en paling. Een fuik is vlot opgesteld achter één van
de sluisdeuren en door het openen van een rinket (schuif
in sluisdeur om het water door te laten) wordt de vis
meegezogen de fuik in. Uiteraard ten strengste verboden,
maar de paling smaakte 'merakels' lekker! Als provinciaal
24
Oktober 2016