Groot voetbaltalent Aad Leek jong verongelukt
In die krantenberichten over het ongeluk staat dat de
36-jarige P. Voorthuizen uit Broek op Langedijk een van
de gewonden was. Die zou dus nu 90 jaar kunnen zijn,
maar ik durf bijna niet te hopen dat deze man nog leeft.
Hij zou als directe getuige nog kunnen vertellen wat er
precies is gebeurd. Voor de zekerheid onderneem ik toch
maar een kleine speurtocht.
Getuige Piet Voorthuizen
Opnieuw heb ik geluk om het verhaal nog completer te
kunnen beschrijven: hij leeft en is zelfs altijd in Broek op
Langedijk blijven wonen! Ik kan het nauwelijks geloven
en breng hem meteen een bezoek. Bij mijn vragen is het
alsof ik op een knopje druk. Na ruim 54 jaar komt vlot en
met alle details de hele gebeurtenis weer bij hem boven:
"We bouwden een rij koelhuizen en dit was de laatste. Ik was
met Aad in de dakploeg en we moesten betonplaten op de stalen
balken leggen. Het was nog net niet compleet toen de beton
platen op waren. Het was toch tegen schafttijd van 9 uur dus
we zeiden eerst maar schaften, dan zien we daarna wel weer.
Voordat we het wisten, begon de dakconstructie te bewegen en
vielen we 7 meter naar beneden op de tegelvloer. Het kan zijn
dat de muren van vers metselwerk nog niet voldoende waren
uitgehard. Door het gewicht van het dak werden ze misschien
naar buiten geduwd en stortte het dak in. Ik lag klem en keek
naast me en zag Aad bewegingsloos liggen. Ik weet nog dat
Bertus Molenaar uit Broek op Langedijk naar me toe kwam. Ik
vroeg hoe het met Aad was, maar hij zei "hou jij je maar rus
tig". Ze brachten mij naar het ziekenhuis waar ik drie weken
lag. Daarna mocht ik naar huis, maar ik had veel last aan een
kant van mijn enkel, knie en heup. Op 3 september moest ik in
Alkmaar geopereerd worden aan mijn heup. Pas na 13 weken,
net na Sinterklaas, kwam ik eruit. Maar ik kon blijven werken
en ging na die strenge winter van 1962-1963 weer de bouw in".
Begrafenis op Koninginnedag
Bizar genoeg is op maandag 30 april 1962 de begrafenis,
op Koninginnedag. Langedijk gaat feestvieren en over
al hangt de vlag uit. Maar de familie Leek vertrekt die
ochtend vanaf de Frederik Hendrikstraat naar de Heilige
Uitvaartdienst van 10.00 uur in de R.K.-kerk. Uit respect
hangen echter alle vlaggen op de route halfstok, bij ieder
een en van elke gezindte. Zijn medespelers lopen naast
de auto met bloemenkransen, jeugdspelers lopen voor
de stoet. Tijdens de dienst blijft het respect buiten door
gaan: een marcherende muziekvereniging stopt ver voor
de kerk met spelen. Zwijgend lopen ze respectvol voorbij
de kerk om pas verderop weer door te spelen. Aannemer
Giltjes toont ook zijn respect door een financiële bijdrage
voor het graf te leveren. Een krantenverslag schrijft over
de overweldigende belangstelling van leden van nabuur
verenigingen, sportbroeders, vrienden en bekenden.
Na de begrafenis op het R.K.-kerkhof blijft iedereen
achter met zijn eigen herinneringen. De naam Aad Leek
zakt weg uit het openbare leven en verdwijnt in al die
geheugens van de mensen die hem hebben gekend.
Zijn persoonlijke spullen gaan thuis in de al eerder ge
noemde doos.
Behoefte om de naam Aad voort te zetten
Toch is er een sterke behoefte om zijn naam niet te laten
verdwijnen. Er wordt binnen de familie over gesproken
op welke manier dat zou kunnen. Dochter Atie kan voort
aan Aat genoemd worden, dat klinkt hetzelfde. Maar ja,
dan is er geen Atie meer, dus dat is geen goed idee. Is het
trouwens wel handig om iemand de naam Aad te geven,
want het roept natuurlijk ook veel emotie op.
Stel dat dochter Annie, die in verwachting is, een zoon
krijgt, kan die daarom wel Aad genoemd worden? Nee,
beter is het voorlopig niemand die naam Aad te geven.
Als Annie even later bevalt van een zoon, krijgt die daar
om de naam Ad. Dat kan wel en iedereen snapt de ver
wijzing naar Aad wel. De drang om de naam Aad Leek
te herdenken is echter zo sterk, dat hij later toch drie keer
vernoemd wordt:
Vriend Gerard Engeringh zal een van zijn zoons Aad
gaan noemen
Broer Dik Leek zal een van zijn zoons Aad gaan noemen
Broer Jan Leek zal een van zijn zoons Aad gaan noemen
Aad Leek,
drie keer vernoemd
Zo is de naam Aad Leek
niet weg, zoals die ook
nooit echt weg is geweest
uit de geheugens van ieder
een die hem heeft gekend.
Maar die herinneringen
worden hopelijk met dit
verhaal weer springlevend.
Bronnen:
Dik Leek
Atie Leek
Marian Leek
Gerard Engeringh
Piet Voorthuizen
Eindsignaal, door Theo Koomen
Jubileumgids LSVV1926-1986
Familiearchief familie Leek
Diverse kranten
Oktober 2016
13
