Duizenden Amersfoortse evacués naar Langedijk
Wat in ieder geval nooit meer weggaat, zijn de herinne
ringen aan Langedijk. De Amersfoorters dragen die hun
leven lang met zich mee. Vol lof kijken ze terug op hun
tijd in Langedijk. Ook op de (kleine) kinderen maakte het
zoveel indruk, dat ze het nog steeds goed weten na 75 jaar.
Ada Poelert is daar in dit geval een goed voorbeeld van.
Toevallig in de buurt wil zij toch nog eens kijken waar
ze ooit was opgevangen. Toevallig heb ik die dag dienst
als suppoost, toevallig vraag ik op de juiste manier door,
toevallig bleek ze bij verre familie van mij in huis opge
vangen. Veel in het leven hangt van toeval aan elkaar, in
dit geval maar gelukkig ook.
Dankbetuigingen
Bij terugkeer hoort de burgemeester van Amersfoort van
zijn inwoners hoe goed en hartelijk ze zijn opgevangen.
Al op 22 mei stuurt hij een telegram aan de burgemees
ters van de Langedijker dorpen om zijn dank hiervoor
uit te spreken.
Ook de Commissie Afvoer Bevolking geeft de compli
menten voor de goede gang van zaken.
Vanuit de bevolking van Amersfoort komen er ook
allerlei acties om hun dankbaarheid te onderstrepen. Er
wordt geld ingezameld in de Wijken die naar Langedijk
gingen en elk dorp wordt bezocht door een delegatie die
een cadeau meebrengt.
Broek op Langedijk kan al op 9 augustus 1940 na een
raadsvergadering hun cadeau bewonderen. Het is een
nieuwe voorzitterszetel met 7 raadszetels voor hun
in september 1940 te openen nieuwe gemeentehuis.
Helaas is het maar weinig gebruikt, want de 4 Langedijker
gemeenten zullen op 1 augustus 1941 worden samen
gevoegd tot 1 gemeente Langedijk. Het ameublement is
dan lang niet toereikend voor de grotere gemeenteraad.
Diezelfde gemeenteraad wordt trouwens dan door de
Duitse bezetter aan de kant geschoven en vergadert pas
weer na de oorlog.
In Oudkarspel komt er op 2 november 1940 een delegatie
van Wijk 5 om een schilderij aan te bieden en een oorkonde.
In Zuid-Scharwoude komt, symbolisch precies na een
jaar, op 12 mei 1941 een delegatie een aquarel en een
oorkonde aanbieden.
Noord-Scharwoude krijgt als laatste op 29 september
1941 een schilderij met een oorkonde.
Los van de officiële dankbetuigingen blijven er tussen
Amersfoort en Langedijk heel veel contacten in stand. Be
zoeken over en weer versterken de vriendschapsbanden
die tussen vele mensen zijn ontstaan. Het is een bewijs
dat de Langedijkers in die week hun beste beentje voor
hebben gezet, waardoor het veel moois heeft opgeleverd.
Maar laten we niet vergeten dat er een paar omstandig
heden waren die daar erg aan hebben bijgedragen:
1. Het duurde maar een week
2. Het was mooi weer
3. Het begon met twee vrije Pinksterdagen
4. Het was een stille tijd voor het werk op de akkers
Dat is heel wat anders dan enkele maanden, met slecht
weer, zonder vrije feestdagen en in de herfst in de drukke
koolhaalderstijd.
Toch blijft dan over de hartelijkheid en hulpvaardigheid
van de Langedijkers, want die was echt, dat kun je niet
een week lang spelen.
Daarom is vooral dat blijven hangen in de geheugens van
de Amersfoorters.
Bronnen:
Alkmaarsche Courant
Schager Courant
Regionaal Archief in Alkmaar, archief gemeen
te Oudkarspel, toegangsnummer 50.2.1.008,
inventarisnummer 354
Gesprekken en e-mailberichten met
Ada en Riet Poelart
Oktober 2015
19
Een bewiji ven denkbaarheid. De geëvacueerden uit Amerlfoort, die In de oorlogsdager
Ie Broek op Langendijk weren ondergebracht, hebben een het bestuur dier gemeente eer
ameublement geschonken voor de raadzeel ven het nieuwe oemeentehule
