D
l
en
naar iL^angec
men
sfoorti
ie eyacniei
tul i ze me
t£
Onverwacht bezoek
Komt u verder, hartelijk welkom in ons mu
seum. Mag ik vragen waar u vandaan komt?"
Zo begroet ik twee oudere dames op
een zondag in juni 2015 in het Regthuis
in Oudkarspel. Ik heb daar dienst als
suppoost.
"Uit Amersfoort", is het antwoord. Ik rea
geer daarop met: "het heeft toch toevallig niet
te maken met de evacués uit Amersfoort die in
mei 1940 naar Langedijk kwamen?"
Dat heeft het dus wel! De ene dame, Ada
Poelert, blijkt een van de duizenden die
destijds weg moest uit Amersfoort en met
de trein naar Langedijk kwam. De andere
dame is een vriendin die haar in de auto
heeft meegenomen. Ze verbleven nu toch
in de buurt en Ada wilde al zo lang nog
een keer kijken naar de plaats waar ze
was opgevangen. Samen met haar ouders
en oudere zus was ze toen bij mensen in
huis geweest.
Toen was ze bijna 6 jaar, nu is ze 81, einde
lijk kan ze zien of ze nog iets herkent. Ik heb
daarover zelf, na 75 jaar, een hard hoofd in.
Jr.
De brug over de Voorburggracht naar Engelenburg, we kijken naar
het woonhuis van L. Kalverdijk (links, op de hoek) met daarnaast
zijn koelhuis
Gegevens achterhalen
Toch begin ik maar wat vragen te stellen, zoals In welk
dorp was u geplaatst? Ik noem de vier Langedijker
dorpen op en het blijkt Oudkarspel te zijn geweest.
Het was over een brug, dan een pad op en het was het
laatste huis. De naam van het pad weet ze niet meer.
Op de vraag hoe de mensen heetten bij wie ze in huis
was, komt slechts het antwoord: "we noemden ze ome
Klaas en tante Jo." Ik heb weinig hoop dat ik hier ver
der mee kom. Het zou ook wel heel toevallig zijn na
zoveel jaren. Misschien herkent ze iets op oude foto's.
Ik laat allerlei foto's zien van bruggen over de Voor
burggracht in Oudkarspel, maar er is helaas nergens
een duidelijke herkenning. Dan opeens, omdat er ook
een foto van de brug naar Engelenburg bij zit, herin
ner ik mij dat daar lang geleden familie van mij heeft
gewoond: Klaas Kaan met zijn vrouw Jo Kaan - Borst.
Zelfs zo lang geleden, dat ik daar zelf nooit ben geweest.
Ik bezocht ze pas toen ze al in het bejaardentehuis
Westerlicht in Alkmaar zaten. Ik kende ze dus wel de
gelijk persoonlijk. "Woonden ze op het pad Engelenburg",
probeer ik. Heel in de verte lijkt Ada dit wel bekend voor
te komen. "Was hun achternaam misschien Kaan?"ga ik
verder. Dat klinkt voor haar toch ook wel bekend. Ze
weet ook nog dat ze geen kinderen hadden en ze dacht
dat ome Klaas ook iemand met een hoge functie was.
Nu begin ik echt enthousiast te worden! Klaas Kaan had
namelijk geen kinderen en was in 1939 in de gemeente
raad van Oudkarspel gekozen. Bovendien zat hij in aller
lei besturen en vertegenwoordigde hij de tuinders in de
crisistijd van de jaren 30. Tot in Den Haag overlegde hij
voor steunregelingen voor die tuinders. Naast zijn gewo
ne werk als tuinder was hij dus veel bezig met papieren
documenten.
Het zal toch niet waar zijn is ze uitgerekend bij mijn
oom en tante in huis geweest?
Naar Engelenburg
Ik zie maar een mogelijkheid om daar definitief achter
te komen: we gaan naar dat huis op Engelenburg om te
kijken of ze het daar herkent. Mijn twee medesuppoos
ten vinden het goed en we rijden erheen. De situatie daar
is na zoveel tijd wel behoorlijk veranderd. De brug over
de Voorburggracht is weg, de Voorburggracht zelf en de
Laansloot aan de noordkant van Engelenburg zijn ge
dempt en beide zijn asfaltweg geworden. Na enig vragen
komen we bij het goede huis, waar de bewoners ons har
telijk ontvangen en we mogen binnen kijken. Het was een
typisch tuindershuis met het woongedeelte aan de voor
kant en de dars daar weer achter. Nu is het behoorlijk
verbouwd, maar de houten trap in het midden is er nog.
Ada loopt de trap nog eens op en zegt: "ik zie in gedachten
zo weer de zolder die je zag bovenaan de trap".
14
Oktober 2015
Arie Kaan
t?
