Piet Vel.
n Paar l
sse u
Kers
ers ever
A
<d
Jan Spaansen
Achter op 't Westfriese kelenderblaadje van vedaag
staat onder de kop 'n Paar losse flodders" en
"Salomo was zó roik, nag roiker as Sluis en Groot".
Dat kon bedat niet, want Sluis en Groot was vroeger
'n heêl roike zeidfemilie.
Toen ik dat las docht ik, da's een mooie kapstok om wat
skroive te gaan over Piet Volkers. Voluit hiette die Lange-
doiker vraigezel Pieter Klaas Volkers; in 't durp werd ie
ok wel PK noemd.
Hai was ienigst kind en belandde ok op de bouw. Moin is
verteld dat ie een bouwer van likmevessie was.
Een 'bouwer' was, voor wie dat niet weet, een 'tuinder'
in 't Langedoikse.
Hoestemeer Piet in verskillende besture en commissies
belandde, hoeste kloinder z'n piepers en kooltjes die te
met skuil ginge achter togel en stekels. Hai liet de akker
voor wat de akker was en skarrelde z'n kossie bai mekaar
met bestuurswerk, secretaris- en penning-meisterskappe
van polders en meer van zuk en zoin.
Piet Volkers op 52-jarige leeftijd tijdens de kermis in
1960 op de Luizeknip in Oudkarspel
Nei verzetswerk in de oorlog raakte hai betrokken bai de
CPN en skopte 't deer tot 8 jaar lid van Provinciale Staten
van Noord-Holland.
Maar Piet was tegeloikertoid ok diaken van de Neder
lands Hervormde kerk van Oudkarspel en voorloper
van de begrafenisvereniging. Bai die bezighede werd ie
nagaldr's ansproken op de combinatie van de CPN en
diaken, weerop hai den pesterig teugen zweergelovige
zee dat ie Hervormd was van de meist lichte richting.
Nei die provincie-vergaderinge reed ie mee in een grote
auto van een VVD'r en CHU-man uit de Anna Paulow-
napolder. Z'n 3e klas CPN-buskaartje gebruikte ie niet.
Piet las de vergaderstukke altoid veul beter en loidde
die raiende vort uit an die manne. Terug ginge ze altoid
lekker ete bai restaurant Kinheim in Alkmaar; Piet werd
vraihouwen.
Bai zo'n vergaderrit was de auto vastlopen in de sneeuw
in de Skermer. Piet was douwend achter die auto deur
een 'kameraad' zien. Toen kon Piet 't wel skudde bai
de CPN.
Hai was ok bestuurslid van de A.V.tb.L., de Algemene
Vereniging ter Bevordering van Lijkverbranding. Hai
noemde dat de 'dooie-club'. Met een uitspraak in ien van
die vergaderinge haalde Piet de krant.
Bai 't agendapunt 'Rondvraag en wat verder te tafel komt'
zee Piet dat ie niks voor de rondvraag had, maar voor
wat verder ter tafel komt" had ik docht "petat met kip"
voorzitter.
Gaandeweg kreeg Piet 't te druk met al die administra
tieve klusse. Twei jonge joos, Bram Veltum en o.g. Jan
hielpe met skroiverai en typewerk en verdiende zo wat
extra zakcente. Vlak voor moin militaire dienst ginge we
met z'n drietjes met een bus van Peereboom op pad voor
een lang weekend in Zuid-Limburg. As Piet voorin de
bus praatte, den konne ze dat achterin ok nag best hore.
Bram en ik hielde onze tone den weldr's krom. Teugen
nuwskierige roisgenote had Piet zoid dat Bram en ik zoin
zeuns ware. Noh, we leke gien spat op mekaar. En hebbe
die joos gien moeder meer? werd vroegen. Mense, rap
peleerde Piet, dat zit zo: moin vrouw is vroedvrouw en
durfde niet mee omdat 'r twei vrouwe op alle dage lope.
Ikzellef ben begrafenisondernemer. Zo stane we alletwei
ieder an 'n kant van 't leven, loog ie 't nuwskierige ge-
zelskap voor.
Bai 't ofskoidsdiner hield Piet een dankrede. Hai oreerde
dat ie bar genoten had, onwois lekker eten en in 't toch
wel erg verskillende gezelskap temet niks merkt had van
de verskrikkelijke maatskappelijke verskeurdhoid die de
menshoid toisterde.
Oktober 2014
45
