Een ijssie halen bij Boots
Dat scheelt een behoorlijk stuk varen t.o.v. Schoorl.
Alleen in de zomer was het wel eens moeilijk, dan lag de sloot
vol met een dikke laag kroos en daar kon je met geen mogelijk
heid door komen. Dan moesten wij langs de oostkant naar de
kleine sluis in Noord-Scharwoude via het kanaal door de grote
sluis en over "het Waardje" naar de fa. Eecen. Dat was ook niet
zo eenvoudig want het "Waardje" was erg diep en we moesten
dicht langs de kant blijven varen anders konden we met de kloet
niet meer op de grond komen. Eén keer is het fout gegaan, er
stond een harde wind en op het moment dat we terug gingen
met die schuit hoog opgeladen met zakken mot, kon ik hem niet
meer aan de kant houden, wij dreven af naar het midden. Goede
raad was duur, wij waren met z'n tweeën, Piet Korver en ik.
Er zat niets anders op dan de kleren uit trekken en te water
gaan. Zo hebben we al zwemmende de schuit weer naar de wal
kunnen duwen en konden we verder kloeten. Het was wel avon
tuurlijk." (uit: 'Mijn verhaal, mijn leven', blz. 39 en 40, door
C.Boots)
Van bakker naar ijsbereider
Na de oorlog komt er aan de ene kant een heel goed be
richt. Het Noodfonds van de Bakkersbond wordt opge
heven, want er komen toch geen nieuwe schadegevallen
bij. Het geld dat over is gaat naar de getroffen bakkers,
waardoor Boots ineens zijn renteloos krediet als geschon
ken mag beschouwen. Aan de andere kant raakt het meel
van de bon en dat is geen gunstig bericht. Veel Langedij-
kers pakken hun oude gewoonte weer op om zelf hun
brood te bakken. Ze kopen wel beschuit, roggebrood of
een paar kadetjes, maar de broodomzet loopt enorm te
rug. Er moet wat gebeuren om te blijven bestaan. Zoe
kend naar een oplossing komt het idee bij hem op om
ijs te gaan maken, dat trok hem altijd al aan. Hij koopt
een klein ijsmachientje dat met de hand moet worden be
diend. Voor privégebruik goed te doen en het gezin heeft
er veel plezier van. De buurtkinderen trouwens ook, de
kinderen verderop ook en er komt een klacht van an
dere ijsverkopers en hij krijgt politiebezoek: heeft hij wel
een vergunning? Nee, geeft hij toe, en er zit niets anders
Boots met zijn ijsmachine
Bakker Boots opent
Zaterdag zijn nieuwe zaak
Het is steeds weer een genoegen de
opening van een nieuwe zaak te kun
nen melden. Immers, dit getuigt altijd
van ondernemingslust.
A.s. Zaterdag opent de heer Boots
zijn nieuwe verbouwde zaak in Ziiid-
Scharwoude. Een keurige winkel, waar
in een zeer grote sortering chocolade,
bonbons, drups, biscuits, koek, gebak,
limonades, likeuren, wijnen enz. Het
smaakvolle interieur met moderne T.L.
verlichting geeft wel gelegenheid om
alle artikelen ten volle tot hun recht te
laten komen. Achter de winkel heeft
de heer Boots een mooie inrichting voor
de verkoop van ijs. De ijs-afnemers
gaan niet door de winkel, maar kun
nen dit veel begeerde artikel buiten,
aan de noordkant van de winkel be
komen.
Wij wensen de heet Boots in zijn
nieuwe zaak veel succes toe.
In 'Ons Weekblad' van 16 juni 1950
op dan te stoppen. Hij vraagt die vergunning daarna aan,
maar de benodigde suiker is nog op de bon en hij krijgt
de vergunning niet. In 1948 komt er een nieuwe kans: de
suiker gaat van de bon en hij vraagt direct opnieuw de
vergunning aan. Nu mag het wel en hij koopt een nieuwe
ijsmachine.
Maar de vergunning is voorlopig en voor twee jaar
met de voorwaarde: in die tijd moet hij het vakdiploma
ijsbereiden halen. Dat lukt in 1950, zodat met deze per
manente vergunning Langedijk definitief verzekerd is
van zijn ijs.
Vernieuwde winkelinterieur van de bakkerswinkel
12
Oktober 2013
