Een ijssie halen bij Boots
Bakker Broers (1e van links, zijn vrouw
3e van links) bij zijn winkel in Zuid-
Scharwoude, die Boots in 1941 overneemt
herbouw. Wil hij geen andere bakkerij
kopen? Zijn omzet gaat dan naar een
collega en hij krijgt hulp bij de aanschaf
van een andere bakkerij. Naar welk deel
van Nederland wil hij graag? Door zijn
jeugd in Oudorp lijkt Noord-Holland
hem aantrekkelijk. Na enige tijd komt
er het mooie bericht dat de bakkerij van
Broers in Zuid-Scharwoude voor hem is
aangekocht.
Door de inval van het Duitse leger op 10 mei 1940 komt
dat er niet van. Rhenen kan nu elk moment gebombar
deerd worden en de burgers moeten zo snel mogelijk
evacueren via klaar liggende rijnaken. Aan het eind van
de middag worden er vliegtuigbommen afgeworpen en
Boots moet met zijn vrouw en eerste kind Koos (augustus
1939) nog in de kinderwagen overhaast vertrekken. Door
aanvallen van parachutisten zijn de waterwegen rond
Dordrecht en Rotterdam niet meer door te komen en
wordt de bestemming Zeeland onmogelijk. Drie dagen
blijven ze op die schepen, met steeds meer gebrek aan
eten en drinken en stinkend sanitair. Duitse vliegtuigen
vermoeden troepentransporten en beginnen de boten
ook nog eens te beschieten. Het wordt onhoudbaar. Bij
Lekkerkerk gaan ze aan land om te worden ingekwar
tierd, waar ze horen dat het hele centrum van Rhenen is
gebombardeerd en verbrand. Het puin moet eerst wor
den opgeruimd en ze kunnen pas na vijf weken weer te
rug. Op een vraag aan de burgemeester of er vervoer is,
komt het onverwachte antwoord: pak maar een fiets achter
het gemeentehuis vandaan, daar staan er honderden". Door de
chaos bij de Grebbeberg had het vluchtende leger fietsen
uit schuurtjes gehaald uit Rhenen om zo snel mogelijk
weg te komen. Die fietsen waren overal achtergelaten en
de gemeenten verzamelden die op hun gebied.
Terug in Rhenen zien ze dat er van hun huis alleen nog
de oven staat. Samen met twee andere bakkers en in een
ander huurhuis probeert Boots weer een klantenkring op
te bouwen. Het nodige hout voor de oven mogen ze van
de stellingen bij de Grebbeberg slopen. Ze hebben wei
nig klanten omdat veel mensen van de centrale keukens
eten, maar gelukkig mogen ze aan die centrale keukens
leveren.
Onverwacht van Rhenen naar Zuid-Scharwoude in 1941
De landelijke bakkersbond, waar Boots lid van is, helpt
in deze moeilijke tijd zijn leden zo goed mogelijk. Die
bond berekent dat zijn inkomen te laag is voor een dure
Dat lijkt hem wel wat en het is bovendien de oude woon
plaats van Gré. Na wat onderzoek stemt hij toe.
De Bakkersbond helpt met de financiering, keurt het
huis en laat wat onderhoud doen. In oktober 1941
verhuist Boots naar Zuid-Scharwoude, waar hij als
nieuwkomer een van de vele (ongeveer 25) Langedijker
bakkers wordt. Het is nu zaak een Langedijker klanten
kring op te bouwen.
LANGEDIJKEK ZAKENLEVEN.
De bekende brood- koek er» banketbak
kerij vaCi den heer J. Broers te Zuidschar
woude is in eigendom overgegaan aan den
heer C. Boots.
-De nieurwie ondernemer zal hedenmid
dag de winkel openen en uit de adverten
tie blijkt dat koek, banket etc. in ver
scheidenheid aanwezig is. De heer Boots
zal er stellig in Slagen om1 dit bedrijf op
goede wijse voort te zetten. Wij wenschen
hem veel succes.
In 'Ons Weekblad', 11 oktober 1941
Dat gaat anders dan in bij voorbeeld Alkmaar, waar klan
ten vaak elke dag in de winkel komen. In Langedijk is dat
eens per week of zelfs wel drie weken. De mensen heb
ben ook niet één bakker, maar twee of drie. Elke dag moet
de bakker een andere klantenlijst maken om zijn klanten
af te lopen. Het is hier de gewoonte dat bakkers aan huis
eerst vragen wat er nodig is en daarna wordt de bestel
ling weer gebracht. Extra lastig in deze oorlogsjaren is
dat het meel op de bon is. Als bakker kun je daardoor niet
aan alle wensen voldoen. Veel tuinders vinden een oplos
sing door tarwe op een stukje grond te zaaien. Die tarwe
gaat naar de firma Bos aan de Molenkade die het maalt.
De vrouwen kneden thuis zelf het deeg, dat ze in hun
eigen vorm doen. De kinderen brengen het 's ochtends
10
Oktober 2013
