Herinneringen aan het uitgaan in Langedijk
de bar genomen totdat het een uur of 5 was en wij weer
terug naar De Hut gingen waar de vissers aan de koffie
zaten, maar wij nog een paar biertjes nuttigden. Of we
ook nog aan de koffie raakten weten we niet, maar dat we
om 7.30 uur 'te bed' raakten wel.
Touwtrekken/trucktrekken was een van de buiten evene
menten bij De Hut. Het café had een team maar ook ande
re cafés hadden dat. Het touwtrekken gebeurde voor De
Hut op de Spoorstraat. De weg werd afgezet en het volk
stond er omheen met een biertje in de hand hun team aan
te moedigen. Ook damesteams deden mee. Toen kwam
het trucktrekken aanbod. De Amerikaanse Mack vracht
wagen van autosloperij Cees van der Zel moest door
de teams van de bocht af tegen de klucht op richting de
nieuwe weg getrokken worden. Wie het verste kwam
had gewonnen. Het bleef nog lang gezellig op straat
voor De Hut.
Ook Glans Van De Schans was een succesvol evenement.
Jan ging met een voorkofferdeksel van een V.W. Kever met
een paar geleiders er onder naar beneden van de schans,
(ging best aardig). Die schans was van een oude trailer van
autosloperij Cees van der Zel, die met zijn voorkant in het
kanaal stak. Een paar emmers groene zeep op de helling
en gaan met allerlei creaties. Het geluid werd verzorgd
door installatie bedrijf Herman Tamis van de Molenkade.
Het was een gezellige middag met prachtig weer en veel
volk te kijk.
Ook het gebeuren met de beuntjes op het kanaal, dwars
over naar de steiger aan de overkant van De Hut. Sommi
gen gaven drie stappen en gingen ten onder, andere haal
den de overkant. Jan kwam halfweg, hij zal eerder wel een
paar biertjes genomen hebben om een beetje lef te krijgen!
Café De Hut had ook een voetbalelftal. Dat ging wel eens
naar een elftal van een kroeg op Texel of naar een kroe
genelftal in Brabant. Dat ging dan met een omgebouwde
stadsbus van de firma Cees van der Zel. Die keer naar
Texel begon onderweg al gezellig met een biertje erbij, er
zat namelijk een tap in de bus. Op de plaats van bestem
ming was het eerst even moed indrinken en daarna voet
ballen. Nou dat ging er lollig aan toe.
Omdat er tekort dames waren voor een volledig elftal
werd besloten om Foef (Gerard ten Hoeve uit Noord-
Scharwoude) op te stellen als keeper. De tegenstanders
twijfelden of er inderdaad wel een vrouw op doel stond,
maar zijn magere postuur, lange haar en het feit dat hij
door zijn medespeelsters prachtig was opgemaakt, maak
te dat hij niet door de mand viel. Helaas is Foef op 22-ja-
rige leeftijd verongelukt in 1976.
Als er een speler voor de wereld ging, werd hij met bier
weer op de been gebracht. In de rust was er een soort
koude thee, geel van kleur en een schuimkraag. Ik denk
dat de tweede helft niet helemaal uitgespeeld werd i.v.m.
te veel alcohol in het bloed. Daarna naar het hotel even
opfrissen en eten met weer een biertje erbij. 's Avonds
hadden we nog een kroegentocht en met 'het end in de
bek' naar bed. 's Morgens ontbijten zonder drank, som
migen hadden niet veel honger maar snakten naar een
biertje. Toen allemaal in de feestbus en weer naar De Hut.
Daar nog een afzakkertje toe, afrekenen (het ging
allemaal uit een pot) en ieder ging zijns weegs. Het was
bar gezellig geweest.
Paalzitten was jaren achtereen een succesvol gebeuren
met een vol deelnemersveld in het begin, maar gaan
deweg een uithoudingsslag. Je zag allerlei creaties, van
bruid tot clown. Er was vooral zaterdagavond en zon
dagmiddag een hoop volk om de deur (tap) en diverse
premiegevers om de deelnemers te stimuleren om te blij
ven zitten. De nachten waren zwaar en soms koud en nat,
zodat niet iedereen het eind haalde.
De Hut kwam na heel wat kasteleins gehad te hebben in
handen van Ton Buis die hele andere plannen met mijn
stamcafé had. De Hut zou gesloopt worden, wat heel
zeer deed bij de vaste stamgasten. Tijdelijk kregen wij een
overgangscafeetje en dat werd ook De Hut genoemd. Dat
werd het huisje waar Henk en Tanja Ursem hadden ge
woond en dat naast de oude Hut stond. Dat zou duren
totdat de Buizerd klaar was. Het was een prima oplos
sing, het was er ook knus en gezellig. Nadat de Buizerd
klaar was zijn mijn vrienden en ik er nog enkele keren
geweest, maar de gezelligheid van de oude Hut vonden
we er niet meer in terug.
De Roode Leeuw
Toen café de Roode Leeuw in 1982 werd overgenomen
door Ed de Boer en Jan Kuilboer, hadden zij het plan
om er o.a. een discotheek van te maken. Ze wilden er
een vrachtwagencabine als plaats voor de draaitafels
in maken. De cabine werd geleverd door autosloperij
Cees van der Zel. Met behulp van o.a. Dirk van der
Weerd en Jan Luken werd de cabine omgeturnd tot
een fleurige met verlichting en technische snufjes uit
geruste disco-unit. Wij begonnen 's morgens om half
elf met het naar binnen rollen van de cabine, een on
derstel met wielen in elkaar te lassen, de tafel voor de
apparatuur binnenin te monteren en te installeren voor
Co van Vliet. Ook werd alles in diverse kleuren ge
verfd. Het werd de hele avond en nacht doorwerken,
een paar uurtjes naar bed en 's morgens weer op tijd
aanwezig om met een man of vier alles op tijd af te krij
gen. Om 3 uur 's middags zou de opening plaatsvin
den door de nieuwe eigenaars. Terwijl het volk voor de
opening binnen liep, waren wij nog bezig de laatste
rommel op te ruimen. De verf van de discocabine was net
droog, het was precies gelukt. Vlug naar huis, douchen,
knappe pak aan en naar de opening. 'Doodloof' na een
paar biertjes naar huis. Eerst een paar uurtjes slapen,
toen ging het wel weer. Maar lang was er niet gebruik
gemaakt van de cabine dacht ik, want het was bloed
heet in dat ding door alle apparatuur o.a. en is later
alsnog platgeslagen tot schroot bij van der Zel.
Oktober 2012
37
