H emnerrngen aan het uitgaan in
I
ranged
lijk
Jan Luken en Ria Put-Luken
De Hippobar
In de jaren 60 kwamen wij als teenagers vaak in de Hip
pobar in Noord-Scharwoude, vroeger heette het café De
Vriendschap. Deze bar stond tussen de Dorpsstraat en de
Voorburggracht, die toen nog water was, ongeveer ter
hoogte van waar nu dansschool Schavemaker is.
We gingen daar vanuit Heerhugowaard vaak zaterdag
avond naar toe, ook zondagmiddag en -avond. Het ge
beurde wel eens dat we zondagmiddag mooi aan een
biertje zaten maar dat we ook nog te kerk moesten. Dus
met een beste slok op naar Heerhugowaard naar de kerk,
even een patatje halen bij snackbar Brand aan de Midden
weg en weer op naar de Hippobar voor de volgende la
ding bier. De eerste barkeeper was Theo (de?) Wit, daarna
stonden Joop Kruk en Hilde van Langen achter de tap.
De laatste barkeeper was Jan ('de Kikker') van Leeuwen.
Enkele gebeurtenissen uit de tijd van de Hippobar
Bram de Smit kwam trots de kroeg in en zei dat hij een an
dere brommer had gekocht. Een paar jongens gingen naar
buiten en kwamen even later weer binnen en vroegen aan
Bram waar zijn brommer stond. "Vlakbij de deur" zei Bram.
"Dan ligt hij nou te water denk, want wij zien hem niet en
het borrelt erg in de sloot, we zagen ook een paar jongens
hard weglopen." Bram vloog naar buiten en sprong de
sloot in om zijn brommer te zoeken. Ondertussen haalde de
kroegmaten de brommer van Bram weer te voorschijn van
de plek waar ze hem 'opgescholen' hadden en zeiden; "Is
dit je brommer, Bram?" Zij hadden namelijk een paar grote
stenen in de sloot gegooid en dat borrelde behoorlijk.
Toen Jan 'de Kikker' van Leeuwen achter de tap stond,
was het vaak bar gezellig en vol in de Hippobar. Iedereen
vroeg tegelijk om bier! De Kikker zei, "Wacht effe, dan
krijgen jullie bier". Hij pakte een tuinslang van achter,
bond hem aan de bierpomp en spoot alle glazen vol bier.
Dat was grote schik vanzelf. Maar de gezichten betrokken
toen hij vertelde dat hij de afgelopen week de riolering
ermee had doorgespoten. Maar het bier smaakte even
goed best!
Het gebeurde ook wel eens dat er iemand te water raakte.
Die moest dan plassen (wat de mannen vaak buiten de
den) en door de drank deed hij een stap te veel en ging
dan de plomp in.
Als een jongen en een meisje een beetje scharrel hadden,
gebeurde het vaak dat ze in een hoekje achter de kerk
even lekker 'op de lip' gingen, zoals ze dat toen noemden.
Je kon in de Hippobar ook pinda's en kleine smeerkaasjes
kopen, dat smaakte wel bij een biertje.
Er werd wel eens gedanst in het hoekje waar de jukebox
hing. Ook werd er gedobbeld aan de bar, meestal kassie
21. Degene die verloor moest dan aan de anderen een
drankje geven. We hebben ook nog twee voetbalelftallen
De Vriendschap, later de Hippobar
gehad, een mannen- en een vrouwenelftal. Dat was ook
erg gezellig, maar of er door de vrouwen goed gevoet
bald werd, is twijfelachtig. Uiteindelijk is de Hippobar
verbrand, wat voor ons een gemis was. We zochten toen
naar een andere kroeg, dat werd café De Hut.
Gebeurtenissen in en om De Hut
We gingen vaak naar café De Hut, het was er altijd ge
zellig. Soms werd er spontaan muziek gemaakt. Er stond
een piano, een trompet, gitaar, sambaballen en een drum
stel, waarmee soms spontaan een orkestje werd gevormd
door bekende of onbekende muzikanten. Zo ook de par
ticuliere chauffeur van een makelaar uit Amsterdam. Hij
kroop achter de piano en speelde de sterren van de he
mel, terwijl zijn baas op het Waartje zat te blauwbekken
om een vis te vangen.
Soms kwam Crezie Eef (een drummende DJ) de boel ver
maken. Tot hij te veel drank op had, zodat hij achter het
drumstel vandaan rolde en hij naar zijn busje werd ge
bracht om daar op de parkeerplaats zijn roes uit te slapen.
's Morgens keerde de entertainer Eef Bijpost uit Wierin-
gerwaard huiswaarts.
Zo zaten we vele zaterdagen met een groep gezellig in
De Hut tot sluitingstijd. Dan moest de kroegbaas 'te bed'
want om 5 uur kreeg hij weer een ploeg vissers die begon
nen met koffie in De Hut. Maar onze dorst was nog niet
over, dus gingen wij naar camping De Oude Boomgaard.
Die kantine bleef nog langer open, zolang er volk was.
Dus dat kwam mooi uit. In de hoek was een kegelbaan
dus wij aan het kegelen, maar ja, met een slok bier op doe
je wel eens raar. Dat werd op een gegeven moment met
zijn allen 'glissen' op de baan, totdat de camping eigenaar
Jan Bond op klompen, broek ophalend aan kwam lopen
en bromde dat het over moest wezen, want anders gooide
hij ons eruit. Dus toen maar weer een paar biertjes aan
36
Oktober 2012
