H
fé 'Fortuin.
.ennnenngen aan cal
Jan, Marian en Cor ter Burg
Onze vader Willem ter Burg was kastelein van 1940 tot
1970. Hij was getrouwd met Anna de Waal. Het café was
geen eigendom, hij huurde het van Piet de Geus.
Er was een flinke stoep voor het café, die heel wat aange
schoten klanten voor verkeersongelukken heeft behoed.
In de gelagkamer stonden twee ronde tafels, bij de ramen
drie kleine tafeltjes, een biljart en een tapkast. Aan de
wanden hingen twee prijzenkasten van biljartvereniging
OKK (Oefening Kweekt Kunst). De houten vloer was be
zaaid met brandplekken van uitgedoofde sigaretten. De
sanitaire 'voorzieningen' waren aanvankelijk nog buiten.
In het café stond als enige verwarming een allesbrander.
Om snel warmte te krijgen moest er eerst met hout wor
den gestookt, voordat de kolen op het vuur gingen. Vaak
werd als hout duigen van afgedankte zuurkoolvaten ge
bruikt. Deze duigen waren echter te lang voor de kachel.
In plaats van ze door te zagen had mijn vader bedacht dat
het hout, dat nog van boven uit de kachel stak, tijdens het
branden best afgedekt kon worden met een oud verfblik.
Verder werd de kachel zo opgestookt dat de afvoerpijp
vaak roodgloeiend was.
We hebben ook een keer meegemaakt, dat een klant die
niet al te vast meer op zijn benen stond, tegen de kachel
liep: kachel ondersteboven en alle brandende steenkolen er
uit. Met vereende krachten werd alles weer op zijn plaats
gezet en met een stofblik konden de kolen weer terug wor
den gebracht. De vloer was weer een paar brandplekken
rijker, verder niets aan de hand. Vader Willem was lid van
de brandweer, vandaar al dat vertrouwen in oplossingen
voor deze brandgevaarlijke situaties denken wij.
Voor de klandizie speelde de zuurkoolfabriek van Kra
mer een belangrijke rol. Vooral op het einde van de
werkweek. Verder waren er natuurlijk vergaderingen
van verenigingen, brandweer, klaverjasdrives, bruiloften
enzovoort.
Via de achterdeur werd ook nog wel eens een fles drank
verkocht aan mensen die niet zo graag in het café wilden
worden gezien.
De zondagen waren bijzonder. 's Avonds kwamen niet al
leen klanten, maar ook kennissen en vrienden. Met een
man (en vrouw) of 20 was het dan altijd een gezellige
boel en het werd nooit later dan een uur of elf.
De familie ter Burg achter de tap. V.l.n.r. zoon Jan, vader Willem, dochter Marjan,
moeder Anne ter Burg-de Waal en zoon Cor.
22
Oktober 2012
7
iVÏISTU'
