Het wel en wee van Café Marktzicht
Wij waren daar ook voorstanders van. Maar eerst kwam
Noord-Scharwoude, dan Oudkarspel en dan Broek. Aan
die logés hebben we niet veel gehad. Daar was de familie
Vijzelaar gauw mee klaar. Op 30 april waren er op het Ha
venplein kinderspelen en 's middags werd er op het voet
balveld voor de ouderen veel georganiseerd. Maar over
de grote muziekfeesten van de Marinierskapel en de Jo-
han Frisokapel in de neerzetveiling hoor ik niemand. Dit
bedoel ik, dat het moeilijk is als niet-christelijke te over
winteren in het dorp. Gelukkig is het nu beter geworden.
Maar inmiddels hadden we wel 25 roeibootjes, die wel
veel werk maar ook veel
plezier hebben gegeven.
Het betekende 's zomers
veel logés uit Rotterdam,
België en Amsterdam.
Er waren Amsterdam
mers bij die belden don
derdag om een bootje.
Mijn vader gaf het num
mer van het bootje door
en dan werd het gepakt
op zaterdag of zondag.
Zaterdagavond was het
meestal feest als de heren
uit Rotterdam en België
er waren. Om 1 of 2 uur
's nachts kwam politie
Prins langs. "Zo, dat is nog
aan het feesten?" zei hij.
"Ja, logés," werd er door
mijn vader gezegd. "Maar
die meneer niet," zei de
veldwachter.
"Nee, die hoort bij de
inventaris," was het
antwoord van mijn vader
en hij gaf Prins een borrel
en dan was het goed.
Nog een voorval.
Die Rotterdamse meneer kwam voor het eerst en vroeg
een flesje pils. "Datheb ik niet, een glas bier kan u krijgen,"
antwoordde vader. "Dat moet ik niet,
dan zijn we uitgepraat." Maar na vijf minuten moest
hij dan toch maar een glas. Hij vond het zo'n mooi
biertje dat hij is gebleven tot 1966, van 1952 af.
We hebben een kostganger gehad die uit Tilburg
kwam. Hij was procuratiehouder bij de firma KW en is
12 jaar bij ons gebleven.
In 1956 kreeg mijn vader zijn eerste VW. Lichtblauw
was die en vader was apetrots. Maar de transporteurs
die er zaten plaagden
vader alweer. "Cor,
het stuur is van mij"
zei de een, "de wiel
doppen heb ik be
taald", zei een ander.
Maar het waren leuke
grapjes.
In 1966 kreeg mijn
vader een waarschu
wing van zijn hart en
hebben mijn ouders
het café verkocht.
Maar ze hebben er
al die jaren veel ple
zier van gehad. Er
was een klant die had
een jaar lang alles ge
noteerd. Eén keer in
het jaar kreeg hij een
rekening. Het scheel
de 10 cent. Dus ik
wou zeggen, ze heb
ben het goed gedaan.
20
Cor Vijzelaar achter de tapkast van café Marktzicht
Oktober 2012
