Cor Oudendijk
3 keer in de week boi hullie an de deur. Volgens moin
was moeder Trien zowat nooit verder as Alkmaar weest,
dus ik vroeg: "Gaat 't wat, deer in Engeland, bevoorbeeld
boskippe doen?" Ze zoid: "Aris, moin joon, d'r is niks an,
't staat boven de winkel, Supermarkt, nou dat staat 'r boi
Dries Goudsblom ok. Ik kom d'r binnen en zeg teuge die
man met dat jassie an achter de toonbank: "Ien brood en
'n pakkie butter. Nou, hoi greep 't zo". Alliendeg most ik
'n keer zo nodeg en we liepe langs 'n park met 'n skutting
en d'r hinge bordjes an de deure. Closed. Ik docht, dat
treft, maar ze ware allegaar vast. Cor heb later uitloid, dat
dat wat aars betekent.
Cor en ik hewwe ok nag wat dein voor Radio Lange-
doik, 'n programma "Te gast boi Trien". En den kookte
en bakte Moeder Trien in hullie kloine keukentje ouwer-
wesse dinge met 't recept deerboi, grauwe erwte, boffers
en sudderlappies.
Cor's inzet voor de lokale historie was groot. Cor wist
veul en deed veul en skreef in Van Otterplaat tot Groen-
veldsweid hele mooie verhale. En hoi zag altoid hele am-
parte invalshoeke. Deer op die cremasie ware ok mense,
die nou al zoide: Hoe moet 't verder met de jaarvergade-
rings? Oigenlek kwam ik meestal allien voor Cor.
Voreg jaar is Cor onderskeiden deur z'n West-Friese
Vriende, met 'n geweldeg ienmaleg nummer: Skroivende
Cor, allien maar met verhaaltjes van Cor, 'n heel blad vol.
'n Eerbetoon an 'n groot man.
Al deuze gedachte ginge deur me heen op die ochtend
boi 't ofskoid van Cor, 't verdriet van Janny, de joos, kloin-
kind en de familie. De mooie welge
meende toesprake, maar we moete ver
der, zonder Skroivende Cor, maar met 'n
zwoigende Cor.
Dat Cor nag lang in onze herinnering
bloift leven.
ZUID-SCHARWOUDE. Nog maar juist
hersteld of een tweede botsing volgde
Oktober 2012
13
