Turnkampioene Truus Bruin
Aan het einde van de Kerklaan rechtsaf naar de Oosterstraat
kelijk een dag om nooit te vergeten.
Vraag oudere Langedijkers naar deze
intocht van Truus Bruin en velen zul
len zich dat nog goed herinneren.
Persoonlijke leven
Dit hele verhaal gaat over het turnen,
hoe succesvol ook, maar dat is natuur
lijk maar een deel van iemands leven.
De vele trainingsuren die we tegen
woordig zien waren toen ook nog
niet gebruikelijk. Truus turnde in een
tijd dat hard werken op jonge leeftijd
heel gewoon was. Doorleren en naar
de ULO gaan is er daarom voor haar
niet bij.
Zodra ze met 14 jaar wat betreft de
leerplicht van school kan, wachten
verscheidene werkhuisjes op haar om
met huishoudelijk werk geld te ver
dienen Het gezin Bruin met 6 kinde
ren geeft verder thuis ook nog genoeg
te doen. Na de turntraining graag snel
naar huis komen om daar te helpen.
Als ze steeds beter wordt, komt ze
door de vele wedstrijden wel op al
lerlei plaatsen in Nederland. Dat is
mooi meegenomen, maar er is weinig
tijd om die plaatsen rustig te bekijken.
Vaak blijft het beperkt tot gymzalen
en sporthallen, waar de vele bekers en
medailles die ze daarbij wint in ieder
geval mooie herinneringen opleveren.
Zo is ze drie maal kampioen gewor
den van het District West 1 van het
diocees Haarlem, zodat ze de wissel
beker definitief mocht houden.
DVV-leden en de drumband van Apollo worden opge
roepen om dit met een muzikale intocht in Langedijk te
vieren. Ook wordt een met bloemen versierde open auto
en een geluidsbusje geregeld.
Rond 20.00 uur arriveert Truus en wordt voor haar de
optocht geformeerd.
Startpunt is in Zuid-Scharwoude, waar vroeger de win
kel van Woldhuis was, eindpunt zal haar woning in de
Oosterstraat zijn. Zo beweegt de hele stoet zich langzaam
door de Dorpsstraat, slaat in Noord-Scharwoude bij de
Kerklaan rechtsaf en buigt daar aan het eind naar rechts
om in de Oosterstraat te eindigen.
Ze wordt van alle kanten luid toegejuicht en bij haar huis
staat een mooie erepoort en een erehaag van gymnastiek-
leden. Wethouder Weel spreekt haar toe namens de ge
meente en biedt een prachtig boeket bloemen aan. Wer-
Het lijkt me leuk nu een foto van haar
te maken met enkele trofeeën in haar hand van vroeger.
Dat blijkt helaas tot mijn verbazing niet mogelijk:
Ik heb alles weggedaan, had geen zin ze te bewaren. Toen
ik in 1964 ging trouwen en moest stoppen omdat ik 2 kinde
ren kreeg, is het contact met DVV snel verwaterd. Het was
net of ik er niet meer bij hoorde omdat ik niet meer turnde.
Ik vond dat niet leuk en ben ook nooit meer opnieuw begon
nen. Ik zou maar herinnerd worden aan die goede tijd en dat
wilde ik niet".
En hoe zit het met latere interlands? Die blijken helemaal
niet meer gehouden te zijn na 1959. Er zou nog wel een
wedstrijd in Parijs zijn tegen Frankrijk, maar die ging niet
door wegens te grote dreiging van aanslagen. Net in die
tijd is er de strijd voor onafhankelijkheid van de Franse
kolonie Algerije. Die strijd gaat gepaard met terreuraan
slagen van de Algerijnse verzetsbeweging. De situatie in
Parijs is daarom te gevaarlijk geworden.
Oktober 2011
47
