Een kermisfamilie uit Oudkarspel
dorpen waar ze graag kwamen. Blijkbaar gaf dat enige
privileges.
Luchtschommels raakten op een zeker moment hopeloos
ouderwets waardoor de familie Winter besloot een zweef
aan te schaffen. Het is onduidelijk of de luchtschommel
in de kachel is geëindigd, zoals nog al eens het geval was,
of een nieuw leven is begonnen. Attracties die niet meer
van nut waren, werden vaak in de winter verstookt. Als
er niets meer mee te verdienen was, was het over en ge
beurd. Ook aan de prachtige orgels hechtte men totaal
geen waarde.
De zweef op de foto is zeer waarschijnlijk de zweef die de
familie Winter daarna heeft gekocht, maar helemaal ze
ker is dat niet. Ook deze foto bevat unieke details. Aan de
bovenrand van de zweef hangen figuren die afgeleid zijn
van zeppelins. Er zijn draaimolens geweest met kleine
zeppelins waarin twee personen plaats konden nemen.
De zweef van de familie Winter was een tussenvorm die
maar sporadisch voorkwam.
De zweef werd vervangen door een golfbaan, bij de
meesten van ons beter bekend als een "hobbelende geit".
In mijn jeugd stond de familie Winter op de Oudkarspe-
ler kermis met deze attractie. Op deze hobbelende geit
De later aangeschafte zweefmolen
stond zogenaamd blokvee. Op de Paaskermis van 1963
in Wormerveer bleek Dirk een verbouwing te hebben uit
gevoerd. Het blokvee was verwijderd, de vloer was ver
kleind, en er waren nu carrosserieën van botsautootjes op
de vloer geplaatst. De botsautootjes waren gemonteerd
op draaiende schijven. Door de draaisnelheid van de mo
len zouden de autootjes om hun eigen as moeten draaien.
In Engeland was deze attractie erg populair en heette
daar "walser". De familie Winter heeft hier weinig geluk
mee gehad. Op de een of andere manier functioneerde
het niet. Dirk heeft dit snel ingezien, want in oktober 1963
stond hij al met een rupsbaan op een najaarskermis. Deze
rupsbaan was wel een succes. Blijkbaar werd het opzet
ten en weer afbreken van deze rupsbaan uiteindelijk toch
De hobbelende geit is in aanbouw
te zwaar. Men besloot daarom de hele bovenkap rigou
reus te verwijderen. Deze beslissing betekende in feite
de dolksteek voor de kermisactiviteiten van de
Winters. Heel snel daarna viel het doek. Tussen de
foto's zit een afbeelding van een carrousel die niet
thuis te brengen is. Mogelijk hebben ze overwogen
die aan te schaffen, maar het is er in ieder geval
niet van gekomen.
Het leven van een kermisfamilie
Met Pasen begon het kermisseizoen. Vanaf dat mo
ment reisde ("rees" zoals de kermismensen zeg
gen) de familie tot oktober van de ene naar de an
dere kermis. Soms was er een stille week, een week
waarin geen kermis werd aangedaan, maar over het
algemeen was men in die tijd onderweg. De Winters
deden alleen de kleinere kermissen aan. Ze hadden
een vaste route, ze kwamen elk jaar op dezelfde ker
missen. Daar kwamen ze ook steeds dezelfde ker
misfamilies tegen. De familie Winter was vaste prik
te vinden op de kermissen van De Goorn, De Rijp,
Graft, Wormerveer, Purmerend (voorjaars- en najaarsker
mis), Limmen, Enkhuizen, en niet te vergeten hun eigen
dorp Oudkarspel. Na oktober zocht men de vaste stand
plaats op. Die periode werd ook benut voor onderhoud
van de spullen. Voor de familie Winter betekende dit dat
ze vanaf oktober achter bakker Verkroost in Oudkarspel
te vinden was. De kinderen konden alleen in de winter
maanden naar school. Kermisscholen of iets dergelijks be
stonden toen nog niet. Het schoolrapport van zoon Dirk is
bewaard gebleven. Hieruit blijkt dat hij alleen in de win
termaanden naar school ging en als gevolg daarvan tot
zijn vijftiende levensjaar op de lagere school heeft gezeten.
Dat zal voor Martha ook het geval geweest zijn, maar haar
schoolrapport is er niet meer.
24
Oktober 2011
