De Langedijker Muziekschool van Andries Olie
In de tuin, voor het prieeltje toont Andries Olie een grote klas met leerlingen.
Helaas zijn niet alle namen bekend. Bovenaan van links naar rechts zijn bekend: 2.Klaas Luitjes, 3.Henk van Zoonen,
De rij daarvoor, v.l.n.r: 1.Meester Andries Olie, 2.Jantje Klingeler, 3.Cornelia de Jong, 4.Neelie Luyting, 6.Grietje Keizer.
De rij daarvoor, v.l.n.r: l.Jan Koeman, 2du Burck, 4.Dirk de Geus, 9.Marie du Burck, 10.Cor Schrieken.
Op de le zittende rij, v.l.n.r: 1. Van der Wal 4.Aagje Kout (met U-vormige kraag), 6.Marie Pluister, 8.Anne Blom
Vooraan links zittend: Aafje Haasert; rechts vooraan zittend: Jantje Blom.
Gedurende een kleine vijftien jaar hebben Andries en
Aaltje Olie les gegeven aan ettelijke Langedijker kinde
ren. Mevrouw Olie bespeelde het harmonium tijdens de
zanglessen. De eerste twee jaar was Bregje Speets nog
muziekdocente, maar uit een advertentie uit 1913 komt
duidelijk naar voren dat zij de samenwerking met Olie
niet meer had. Mej. Speets verhuisde in 1915 naar Spoor
straat 36 in Oudkarspel en in de jaren 30 naar Noord-
Scharwoude, waar zij ook muziekonderricht gaf.
Ondanks, of misschien wel dankzij het feit dat Andries
Olie autodidact was, had hij de gave om kinderen muziek
op een zodanige wijze bij te brengen dat zij het geleerde
nooit vergaten. Hij hanteerde de solfège methode waarbij
hij steevast 'sol' als 'sal' uitsprak. Daarnaast bediende hij
zich van ezelsbruggetjes voor de jongste leerlingen om de
maat te tellen. Zoals:
Eén, twee, drie, vier, vijf, zes, zeven,
Annemie de Lapper kwam me tegen.
en
Dan heb ik nog zo'n geitebok,
Daar rijdt mijn kleine jongen op, van 1,2,3.
Hoe hij alles zelf ervoer, valt op te maken uit een brief die
hij in 1925 stuurde aan het gezin van schrijver Cor Bruijn.
Een bezoekje zat er niet in, schreef hij. Zowel hij als zijn
vrouw hadden het nog bijzonder druk met lesgeven en
de voorbereidingen voor een voordrachtsoefening.
Uit de brief blijkt dat Olie het gebrachte tamelijk lichte
kost vond:
"Leerlingen die mooi spel kunnen geven, heb ik maar weinige
meer, doch gelukkig zijn de verdiensten er niet minder om, al
hebben de meeste leerlingen een paar graden of meer tekort mu
zikaliteit. Wanneer je de minder begaafde leerlingen zou willen
wegdoen dan hield je nog minder dan de helft over.
Van de uitvoeringen in De Roode Leeuw in Zuid-Schar-
woude werd in de Langendijker Courant verslag gedaan.
Dit gebeurde op de wat lichtelijk overtrokken manier van
die tijd. In 1925 valt te lezen:
'Om blij het leven door te treden, behoeft men groote schatten
niet. Ziedaar, een bekende waarheid die wij allen weten, maar
nog nooit heeft haar schoonheid me zoo getroffen als Zaterdag
avond in den Kolfbaan van den heer Kramer, bij het luisteren
naar de lieve, frissche kinderstemmen der leerlingen van Mijn
heer Olie.'
12
Oktober 2011
