T
wee seno
en yerc
Hwenen
in een jaair
Cor Oudendijk
Als oorspronkelijk Zuidschar-
wouder moest ik na de kleuter
school in de Koog naar de Open
bare Lagere School (de school van
meester Kriek) in Noord-Schar-
woude. In het begin vond ik dat
maar niks. De kinderen waar ik
mee op de kleuterschool had ge
zeten, gingen bijna allemaal in
Broek naar school. De Kromme
Brug was namelijk de school-
grens. Alleen Nico en Peter Hart
en Nico Silver, die allemaal aan de
Oosterdijk woonden, vielen ook
benoorden de Kromme Brug.
De kinderen van mijn leeftijd wa
ren allemaal katholiek en gingen
naar een school waar ik alle da
gen langsliep: de R.K.Par. School.
Ik heb me lang afgevraagd wat
een Par. School was. Ik weet nog
wel dat de school aan de Kerklaan in eerste instantie aan
voelde of ik in het buitenland terecht was gekomen. Ik
kende er niemand.
Toen ik op de school van meester Kriek kwam, was juf
frouw Kriek nog geen onderwijzeres op deze school. Dat
was juffrouw Misset. Talloze kinderen hebben bij deze
bejaarde dame in de klas gezeten. In 1961 ging zij met
pensioen en vertrok zij naar Sassenheim.
Ik herinner me nog dat de bel aan de buitenkant hing en
door meester Kriek werd geluid. Na de verbouwing in
De Openbare Lagere School, later De Kloet geheten,
na de verbouwing in de jaren '60 (foto Geert Veenstra)
1961/1962 hing de bel binnen en zag de school er met
een nieuwe eerste klas heel anders uit. Ten tijde van de
verbouwing stond er op de plaats van de oude speeltuin
een noodschool. Ik herinner me nog een liedje dat we
moesten zingen:
Viert allen feest nu en hijst het rood wit blauw,
Lang zal het leven, ons nieuwe schoolgebouw.
Wij zijn er trots op en blijven altijd trouw
Aan de school in Noord-Scharwou.
Na zes jaar deze school te hebben
doorlopen, verliet ik deze in 1966. Op
dat moment overviel me toch wel een
gevoel van, hier kom ik nooit meer
terug.
Ik ging, zoals zo velen, naar de ULO,
de school van meneer Dullemond.
Na mijn eindexamen verliet ik op
16-jarige leeftijd ook deze school. Ook
hier de gedachte dat ik er wel nooit
meer zou komen.
Nu is de kans hierop helemaal verke
ken. In 2009 verdwenen beide scholen
uit het dorpsbeeld. Een licht weemoe
dig gevoel valt niet te onderdrukken.
Wat rest, zijn enkele foto's.
De Openbare ULO school aan het einde van de Kerklaan (foto coll. Karl Möller)
Oktober 2010 47
