Houthandel Eecen Oudkarspel sinds 1805
Een prachtig scherpe foto van de oude houtwerf van Eecen. Het is net het tijdperk van overgang naar gemotoriseerd verkeer.
Links staan nog de houtwagens met paardenkracht, rechts de moderne vrachtwagens.
Sommige mannen dragen het leren voorschoot van de bestekzoekers, om de kleding te beschermen.
Na de oorlog had vooral een grote verandering in afzetge
bied plaats. Van regionale leverancier in Noord-Holland
werd Oudkarspel ook een grote leverancier in Friesland,
Groningen en Drenthe. Er werd ook een keukendivisie op
gericht in 1946 (zie hierna in het aparte stuk over de EZO).
Jan Jacob Eecen, met zijn mede-directieleden J.W.de
Groot en J. van Hout, legden toen de basis voor verdere
uitbreiding. Van Vennootschap onder Firma VOF) via
Commanditaire Vennootschap (CV) werd het bedrijf een
Besloten Vennootschap (BV).
Door overname van Houtgroep Nederland werd Hout-
In 1968 gaf een luchtfoto een goed beeld van de totale omvang van de firma Eecen.
Links over de brug is al de nieuwe uitbreiding van de EZO (fabriek zuid) te zien
groep Eecen Nederland genoteerd aan de incourante
beurs in Amsterdam.
In 1955, bij het 150-jarig bestaan, werd aan de houthandel
het predicaat "Koninklijk" verleend, wegens activiteiten
in de oorlog tegen de Duitse bezetter en de hulpverlening
in 1953 na de overstromingsramp in Zeeland en de Zuid
Hollandse eilanden.
In 1966 werd Matthijs Wouter (getrouwd met Marion de
Waal) benoemd tot directeur die samen met A.Rootjes en
diens opvolger H.Vet de leiding had tot in 2000 de fusie
plaatsvond met het in Zaandam gevestigde PontMeyer.
Het bedrijf was op dat moment met dertig vestigingen
uitgegroeid tot één van de grootste hout
handels in Nederland (Houtgroep Eecen
Nederland).
In 2008 had de directie van PontMeyer het
voornemen om de terreinen gelegen in de
Zuiderkoog en de er naast gelegen polder
(totaal ca. 25 Ha.) te verkopen als woning
bouwgrond.
Mede dankzij een goed georganiseerde ache
van de inwoners van Oudkarspel besloot het
gemeentebestuur om geen toestemming te
geven tot woonbebouwing in het gebied.
In 2009, tijdens de crisis, moest het bedrijf
afslanken. Meer dan de helft van de 85 me
dewerkers moest helaas worden ontslagen.
In diezelfde zomer probeerden M. Wou
ter en zijn zoon Jan om het bedrijf terug te
kopen. Dit lukte ze helaas niet, voorname
lijk omdat PontMeyer het idee heeft dat er
op langere termijn toch woningbouw ge
pleegd kan worden.
20
Oktober 2010
