Johannes Daniël Mahieu ontbreekt op monument De Stier
Rechts is Mahieu, lopend in Den Helder.
Zijn vriend naast hem zal later met vrouw en kind in
omkomen door een bom op zijn huis.
Wel of niet op het monument
In die periode 1940-1945 zijn er diverse Langedijkers door
de oorlog omgekomen en die namen staan dus genoemd
op het monument De Stier in Noord-Scharwoude. Het is
te verwachten dat Helderse evacuees daar dan ook tus
sen staan omdat ze officieel Langedijker inwoners waren.
Dat klopt ook als we tussen alle namen de Helderse eva
cué Dirk Augustijn zien staan. Hij woonde in Oudkarspel
en was gedwongen tewerkgesteld in Duitsland in 1942.
Hij keerde uitgeput al na drie maanden terug en over
leed in het ziekenhuis in Alkmaar, nog maar 18 jaar oud.
Dan is het toch vreemd dat andere Helderse evacuees die
door oorlogshandelingen zijn overleden daar weer niè
vermeld worden.
Op het monument staan namelijk niet de namen van de
Helderse mannen Drost, Bax en Mahieu.
Mattheus Johannes Drost en Jacob Bax wonen in Broek op
Langedijk en zijn in juli 1942 opgepakt wegens het druk
ken en verspreiden van de illegale krant Vrij Nederland.
Drost overlijdt op 27 januari 1945 in de strafgevangenis
Siegburg, Bax overlijdt op 28 maart 1945 in het concentra
tiekamp Buchenwald.
De derde, de in dit verhaal centraal staande Johannes Da
niël Mahieu, gaat op 19 februari 1943 gewoontegetrouw
naar zijn werk op de Rijkswerf in Den Helder. Hij weet
niet dat de Engelsen voor die dag een uitgebreid bombar
dement hebben gepland
Fataal bombardement
Op 19 februari 1943 is vader Mahieu dus weer met de
trein naar zijn werk in Den Helder gegaan. Die dag heeft
hij als vaste gewoonte 's middags ook weer bij zijn moe
der gegeten. Daarna is hij weer in de zeilmakerij op de
bovenverdieping aan het werk gegaan. Het nadeel dat
je boven werkt is wel dat het langer duurt om bij lucht
alarm een schuilkelder te bereiken. Maar de sirenes waar
schuwen meestal zo tijdig dat daar nog wel tijd voor is.
Het is 14.30 uur als de sirenes van het luchtalarm op deze
dag beginnen te loeien. Vandaag is er echter nauwelijks
tijd om weg te komen en de bommen van Engelse vlieg
tuigen slaan onverwacht snel in. Die bommen waren
bedoeld voor het torpedo-atelier maar helaas wordt de
zeilmakerij vol getroffen. Kansloos zijn de mensen daar,
kansloos is de 39-jarige Johannes Daniël Mahieu. Zijn
broer Cor wordt gehaald om hem te identificeren wat
door zwaar hoofdletsel onmogelijk is. Aan twee ringetjes,
die hij altijd in zijn portemonnee bewaarde kan, Cor zien
dat het zijn broer moet zijn. Op deze dag komen er in
totaal 38 mensen om op de Rijkswerf.
Die avond wacht Tinie vergeefs op de brug naar de Prin
sengracht op haar vader die maar niet thuis komt. Wel
komt de pastoor in het begin van de avond aan de deur
om het afschuwelijke nieuws te vertellen. Broer Cor is
zelf te ontdaan om het bericht aan de familie op de Prin
sengracht over te brengen.
De begrafenis is enkele dagen later in zijn oude woon
plaats Den Helder.
Door de zware verwondingen moet de kist dicht blij
ven en is daarom verzegeld.
In de wekelijkse "Werfcourant" van 12 maart 1943 voor
het personeel van de Rijkswerf spreekt het Duitsche
werftoezicht "voor de familieleden dezer gevallenen zijn
diepgevoelde deelneming uit. Rouwend hebben afge
vaardigden van het Duitsche werftoezicht aan de baren
dezer slachtoffers gestaan en hen door het neerleggen
van kransen geëerd."
Een bizarre situatie: door bevriende Engelse vliegtuigen
sneuvelen er Nederlanders die dan door de vijandige
Duitse bezetters worden geëerd!
Nieuw gezin na hertrouwen
Moeder Mahieu blijft met haar drie kinderen op de Prin
sengracht wonen waar ze haar gezin alleen draaiende
moet houden. Ze heeft daar ook nog de zorg voor haar
vader die zijn laatste jaren het bed moet houden. Hij kan
namelijk niet meer lopen omdat zijn voeten ooit bevroren
zijn geweest. In januari 1946 hertrouwt ze en verhuist naar
Heerhugowaard, waar nog 3 kinderen worden geboren.
16
Oktober 2010
